Wszystko, co dotyczy Chrystusa, przypomina nam, że świat, w którym żyjemy i potrzeba jego odkupienia nie są obce temu, który wzywa nas do aktywnego zaangażowania w tę misję: „Idźcie na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie” (Mt 22,9). Nikt nie jest wykluczony, nikt nie powinien czuć się odłączony czy pozbawiony tej współczującej miłości.( papież Franciszek, Orędzie na niedzielę misyjną 2021)
Czas niedzieli misyjnej (zawsze przedostatnia niedziela października) to dobra okazja, aby zrobić swoisty rachunek sumienia z naszego chrzcielnego zaangażowania. Tak mało wracamy do niesamowitego i kluczowego wydarzenia naszego sakramentu Chrztu świętego, podczas którego wszyscy staliśmy się uczniami misjonarzami. Wielokrotnie w teologii i kaznodziejstwie ten sakrament nazywamy jest bramą do życia wiecznego, bramą do innych sakramentów. Dla nas ma być to też most i brama do świata, gdzie jeszcze ludzie nie znają Chrystusa.
Wielokrotnie zastanawiamy się nad tym, jakby wyglądało nasze życie, gdyby w nie wkroczył sam Chrystus? Dlaczego moja historia życia jest związana z tysiącletnią żywą wiarą, w której wzrastamy? Na świecie jest ciągle pięć miliardów ludzi, którzy nie znają w pełni Jezusa Chrystusa. Odpowiedzi na te pytania możemy szukać w Chrystusie.
Dlatego z woli Ojca świętego Piusa XI od 1926 roku obchodzimy w Kościele powszechnym Światowy Dzień Misyjny, czyli oddanie serca modlitwie oraz dobrowolnych ofiar na rzecz tworzenia odpowiedniego środowiska w głoszeniu Ewangelii. Zdajemy sobie sprawę, że tylko Bóg jest dawcą prawdziwego dobra, zatem nieustannie wszyscy podnosimy swoje dłonie w geście uwielbienia i prośby, aby Bóg rozpromieniał mroki i cienie świata blaskiem Ewangelii. Naszym najlepszym czasem ewangelizowania jest modlitwa, adoracja oraz słuchanie Słowa Bożego. Każdego roku z woli Ojca świętego kościół na nowo chce przeżywać swój zapał misyjny, rozbudzać go, poszukiwać nowych przestrzeni ewangelizacji. Jesteśmy powołani, aby wspierać młode i biedne kościoły z terytoriów misyjnych, widząc w nich braci dla nas, a synów i córki dla Jedynego Boga. Do tego zachęca nas papież w orędziu na 24 października br zatytułowanym: „Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli” (Dz 4,20) Nie wolno zostawić tylko dla siebie tej wielkiej radości, jaką jest orędzie Ewangelii. Wyrazem miłości wobec bliźnich jest mowa o Jezusie, który działa w naszym życiu i pragnie zbawić każdego. Fundamentem, centrum i szczytem dynamizmu misji zawsze powinno być jasne przepowiadanie, że w „Jezusie Chrystusie (…) ofiarowane jest każdemu człowiekowi zbawienie jako dar łaski i miłosierdzia Bożego”(Statuty Papieskich Dzieł Misyjnych nr 2)
Dynamizm ewangelizacji rodzi się z rozmiłowania w Chrystusie, nie z zasobów materialnych, perspektyw naukowych czy obietnic politycznej zmiany. Tylko miłość Zmartwychwstałego jest władna obudzić nas ze snu do misyjnego zaangażowania. Stąd niedziela misyjna staje się „budzikiem” dla naszego serca. Staje się nadzieją na to, że kolejni misjonarze w naszym imieniu pokonają najdalsze przestrzenie globu, aby świadczyć o Ewangelii Życia.
To, co dziś każdy z nas może zrobić, to zaprosić do róż różańcowych, aby w swoim apostolacie modlitwy odkryły charyzmat misyjności, jaki zaplanowała sł. Boża Paulina Jaricot współzałożycielka Stowarzyszenia Żywy Różaniec i Dzieła Rozkrzewiania Wiary.
Ciągle poszukujemy odpowiedniego kontaktu z najmłodszym pokoleniem wierzących, aby ukazać mu radość wiary oraz ogromną potrzebę tych, którzy ciągle czekają na Ewangelię. Dzieci oraz młodzi wolontariusze są bardzo ważnym ogniwem w ukazywaniu Bożej miłości wobec świata, ponieważ ich aktywność oraz kreatywność świadczy o obecności Ducha Świętego we wspólnocie wiary.
Niech nasza niedzielna obecność w Światowy Dzień Misyjny, stanie się początkiem dla wielkiej przygody, której na imię : Kościół Misyjny i ja.
