Łóżko chorego to ołtarz
 

Dzień 4 września 2016 roku na zawsze wpisał sie w historie parafii pod wezwaniem Ducha Świętego w Kaletniku. Tej niedzieli ksiądz biskup Romuald Kamiński dokonał ponownej koronacji łaskami słynącego wizerunki Matki Bożej Pocieszenia. Szczególny to obraz, szczególna koronacja i szczególny dzien.

Historia obrazu sięga przełomu XVII i XVIII wieku. Namalowany przez nieznanego malarza, przedstawia kopie obrazu Rafaela Santi Madonna Sykstyńska. Umiejscowiony w głównym ołtarzu drewnianego jeszcze kościoła, przyciągał uwagę parafian i pielgrzymów. Wielu z nich doznało przed obliczem Matki Bożej Pocieszenia wielu łask. Szybko zaczął się cieszyć coraz dalej sięgającą sławą.

2 września 1886 roku, na prośbę ówczesnego proboszcza ks. Franciszka Wojciechowskiego, biskup wigierski Piotr Paweł Wierzbowski dokonał aktu koronacji wizerunku Matki Bożej srebrnymi koronami na prawie diecezjalnym. Ukoronowany obraz umieszczono w głównym ołtarzu i ozdobiono składanymi przez lata wotami w postaci srebrnych ryngrafów. Wtedy też przywrócono działalność utworzonego dekretem Stolicy Apostolskiej z dnia 5 listopada 1796 roku Bractwa Pocieszenia Matki Bożej.

czytaj więcej

__________________________________________________

Do wyższego Seminarium Duchownego w Ełku na rok propedeutyczny zgłosiło się pięciu kandydatów. Dzielą się z Czytelnikami świadectwem podjęcia decyzji o rozpoczęciu drogi do kapłaństwa.

Myśl o pójściu do seminarium pojawiła się już w szkole podstawowej, po obejrzeniu filmu Karol. Człowiek, który został papieżem. To był moment, w którym zapragnąłem być tak dobrym kapłanem, jakim był Jan Paweł II. W okresie gimnazjum ta myśl zupełnie odeszła na dalszy plan. Na rekolekcjach wakacyjnych przed szkołą średnią podczas adoracji usłyszałem głos w sercu, mówiący: Spójrz na deficyt wiary w dzisiejszym świecie – potrzebuje takich ludzi jak ty, aby to zmieniać. Na początku ogarnęło mnie przerażenie na myśl o kapłaństwie, jednak przez cztery lata technikum to pragnienie weryfikowało życie. Momentami chciałem zostać księdzem, a zdarzały się też i takie chwile, kiedy bardziej chciałem założyć własną rodzinę. Zadawałem sobie pytania, kim chce zostać w przyszłości, co najbardziej lubię robić w życiu, czym się najbardziej interesuje. Okazało się, że moje pragnienia i pasje pokrywają się z głosem, który usłyszałem parę lat wcześniej. Po licznych rozmowach z kapłanami i przyjaciółmi już w klasie maturalnej postanowiłem, że będę kroczył za Chrystusem. Chce wejść na drogę ku kapłaństwu służebnemu. To pragnienie umocniło się na prymicji znajomego kapłana. Od tej chwili jestem przekonany, że wszystko w moim życiu jest na swoim miejscu. Odczuwam wewnętrzny pokój i szczęście.

Adam Roziewski Parafia pw. bł. Anieli Salawy w Suwałkach

czytaj więcej

__________________________________________________

Wśród plemion Papui-Nowej Gwinei
Rozmowa z misjonarzem ks. Pawłem Zajko

KS. PAWEŁ ZAJKO od sześciu lat posługuje w Papui-Nowej Gwinei, w diecezji Wabag, dokąd przybył na zaproszenie lokalnego biskupa. Po krótkim wprowadzeniu w życie plemion zamieszkujących wyspę oraz nauce języka pidgin tra™fił jako proboszcz do parafii™ Lando. O jego pracy misyjnej rozmawiamy przy okazji spotkania w diecezji ełckiej.

— Wobec naszej cywilizacji i tradycji 1050 lat chrześcijaństwa Papua-Nowa Gwinea to zupełnie inny świat...

— Ciężko jest opisać, na czym polega inność życia w tamtym zakątku świata, bo jest wielka przestrzeń doświadczeń, a nawet cywilizacyjna między ludnością w Lando a Europejczykami czy Polakami. Tamci ludzie przechodzą z epoki kamiennej i są katastrofalnie zderzeni z naszą cywilizacją Żyją w społecznościach plemiennych, nie mają ubrań, a podstawą ich życia jest oszczep. Nie ma rozwiniętej struktury życia rodzinnego. Ich wierzenia oparte są na prawach i sile natury. Jak piorun strzeli albo wyrośnie jakieś drzewo, to dla nich jest to działanie siły wyższej, nie Pana Boga, ale jakiejś siły wyższej. Tak w skrócie wygląda ich sposób pojmowania świata.

__________________________________________________

Boży twardziel
O bł. ks. Władysławie Bukowińskim