W jakiej sytuacji znajduje się wierny Kościoła Katolickiego przyznający się do odczuć homoseksualnych; czy możliwe jest, by mógł on w zgodzie ze swoim sumieniem praktykować styl życia właściwy swojej orientacji; jak jest traktowany on sam jako osoba i w jaki sposób podchodzi się do rozwiązywania jego problemów?
Termin „homoseksualizm” używany jest w odniesieniu zarówno do mężczyzn jak i kobiet odczuwających popęd seksualny do osób tej samej płci. Niektórzy chrześcijańscy teologowie proponują, by w odniesieniu do człowieka zorientowanego jednopłciowo nie używać określenia, że „jest homoseksualistą”, lecz by zamiast tego posłużyć się przymiotnikiem „homoseksualny’ lub by powiedzieć, że „przeżywa homofilię” albo że „seksualność tej osoby jest ukierunkowana homoseksualnie”. Pozwoliłoby to lepiej uszanować godność danej osoby. Orientacja seksualna nie definiuje bowiem ludzkiej natury, ani nie ogranicza ludzkiego „ja”. Uczucia homoseksualne występujące w człowieku są tylko jego małą częścią i nie powinno się do nich sprowadzać całej osobowości. Ten rys psychologiczny, jakim jest zorientowanie seksualne ku tej samej płci, nie może przesądzać o przyklejaniu komukolwiek piętnujących etykietek.
Stanowisko innych religii
Judaizm, w swojej ortodoksyjnej odmianie uważa, iż samo pragnienia homoerotyczne są pozbawione znaczenia moralnego. Natomiast czyny homoseksualne potępia, opierając się na Torze i Talmudzie. Akceptację seksu jednopłciowego znajdziemy jednak u Żydów Progresywnych (judaizm postępowy, reformowany, rekonstrukcjonistyczny, liberalny). Cerkiew prawosławna nie ma większych różnic z katolikami w tej materii. Kościoły wschodnie, w ślad za Ojcami Kościoła, określają homoseksualizm jako wyraz upadłej natury człowieka i grzech sodomski. U protestantów zaś brakuje jednolitego stanowiska w poruszanej sprawie. Kościoły zrzeszone w Unii Utrechckich Kościołów Starokatolickich mają w większości liberalne poglądy na temat związków jednopłciowych i błogosławią je na wspólną drogę życia. Zdecydowany sprzeciw wobec kontaktów homoseksualnych i związków takich osób znajdujemy w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego. Natomiast w kościele kalwinistycznym obserwujemy dwoistość podejścia – od leczenia do pełnego poparcia. Jeśli chodzi o Islam, uważa on wszelkie zachowania homoseksualne za haniebne, grzeszne, występne, niebezpieczne dla społeczeństwa i instytucji rodziny. Koran wyszczególnia lesbijskie i gejowskie stosunki zakazując ich. W Hinduizmie również znajdziemy potępienie współżycia jednopłciowego oraz ostrzeżenie, iż za praktykowanie takiego grozi w następnym życiu wcielenie się w zwierzę. Taoizm twierdzi, że bilans zysków i strat w seksie kobiet z kobietami i mężczyzn z mężczyznami jest zerowy, co klasyfikuje go neutralnie. Buddyzm natomiast, ze względu na brak ścisłych wskazań swego założyciela odnośnie orientacji seksualnej, cechuje się różnorakim podejściem do sprawy. Istniejące w nim szkoły i sekty bywały zazwyczaj tolerancyjne wobec zjawiska. Wiadomo, że homoi biseksualizm był częsty wśród samurajów. Jednak Dalaj Lama w 2005 r. oświadczył, że w starych buddyjskich tekstach zachowania homoseksualne określane są jako niewłaściwe.
Stanowisko Kościoła
Rzymski katolicyzm wobec fenomenu homoseksualizmu orientuje się następująco: rozróżnia między skłonnością homoseksualną i wypływającymi z niej zachowaniami, a ludźmi nią dotkniętymi. Odnośnie czynów homoseksualnych nigdy nie było ich akceptacji, lecz uznawało się je i nadal uznaje za niewłaściwe, dewiacyjne, niezgodne z naturą oraz grzeszne. Jeśli zaś chodzi o osoby doświadczające zorientowania jednopłciowego, nie potępia się ich za same skłonności, lecz zachęca do trwania w czystości, szukania skutecznej pomocy wyjścia ze swojej orientacji oraz oferuje duszpasterską troskę. Oznacza to, że katolik nie może praktykować homoseksualizmu, jeśli chce być uznawany za prawowiernego. Zobowiązany jest on do wstrzemięźliwości seksualnej. Może podjąć terapię zmierzającą do reorientacji seksualnej.
Jedną z form duszpasterstwa specjalistycznego proponowanego wiernym jako pomoc w przeżywaniu orientacji homoseksualnej w ramach wspólnoty Kościoła Katolickiego jest znajdująca się w Lublinie Grupa „Odwaga”. Kolejną praktyczną propozycją, od kilku lat rozwijającą się w Polsce, są Strumienie Życia.
(Czytelnicy zainteresowani tematem – bez względu na to, czy problem homoseksualizmu będzie dotyczył osobiście ich samych czy któregoś z członków rodziny – mogą skontaktować się z autorką artykułu, celem uzyskania dalszych informacji lub specjalistycznej pomocy.)
Joanna Kalisty
