Chrystusowi zależało na tym, aby otaczający go ludzie otwierali serca i umysł na Bożą łaskę, na działanie Ducha Świętego. Chciał, by człowiek przez poznanie samego siebie, często nie takiego idealnego, na jakiego wygląda nawet sam przed sobą, pomogło stawać się lepszym, uważniejszym na Boże przesłanie. To w świetle Jego słów możemy się przeglądać jak w lustrze. Możemy widzieć, gdzie potrzebujemy Bożej pomocy, Jego miłosiernej i pełnej łagodności ręki. Zapraszam w podróż po przypowieściach Jezusa jako uzupełnienie przygotowania do sakramentu bierzmowania w wymagającym czasie, który przed nami.
Przypowieść o talentach (Mt 25, 14-30)
Z królestwem niebieskim jest jak z człowiekiem, który wybierając się w daleką podróż, przekazał swój majątek służbie. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden. Służący, którzy otrzymali pięć i dwa talenty, puścili je w obieg i zyskali drugie tyle. Trzeci sługa, który otrzymał jeden talent, zakopał go w ziemi. Gdy pan powrócił, zaczął rozliczać się ze wszystkimi. Gdy pierwsi dwaj przynieśli mu pomnożone talenty, pochwalił każdego z nich słowami: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości swego pana”. Trzeci sługa przyniósł otrzymany od pana jeden talent i powiedział: „Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: żniesz tam, gdzie nie posiałeś, i zbierasz tam, gdzie nie rozsypałeś. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!” Pan rozgniewał się na te słowa i kazał odebrać talent trzeciemu słudze i oddać temu, który ma dziesięć talentów. „Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma”. Rozkazał też trzeciego sługę, jako nieużytecznego, wyrzucić na zewnątrz, w ciemności, gdzie będzie „płacz i zgrzytanie zębów”.
Czym różni się postawa sług, którzy rozmnożyli otrzymane talenty od tego, który swój talent zakopał? Dlaczego o tych pierwszych możemy powiedzieć, że to oni wypełnili wolę Bożą?
Bóg stworzył człowieka do tego, aby był aktywny. Nie chce, aby czekał z założonymi rękoma aż wszystko wokół niego wykona się „samo”. Człowiek jest stworzony do działania w każdej dziedzinie swego życia. Nie czekaj aż pracę domową zrobi ci rodzic lub zdolniejszy kolega z klasy. Nie uciekaj od obowiązków domowych, odkurzania, wyprowadzania psa na spacer, sprzątania stołu po obiedzie. Może wymionione wyżej czynności nie kojarzą się zbytnio z talentami w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Dziś, wiążemy je z wyjątkowymi umiejętnościami, którymi możemy się wyróżniać z grona rówieśników. Do rozwijania tych nadzwyczajnych talentów też jesteśmy powołani. Jednak chodzi tu również o szersze rozumienie tego słowa. Rozmnożyć lub zakopać talent można też, a może nawet przede wszystkim, w dziedzinie relacji z Chrystusem. Budowanie relacji z Bogiem jest wpisane w potrzeby duszy człowieka. Każdego dnia możemy Go szukać w porannym i wieczornym pacieżu, różańcu, Mszy świętej, modlitwie przed posiłkiem czy nawet przed podróżą. Właśnie te, mogłoby wydawać się, że drobne, czynności i starania są rozwijaniem talentów danych nam przez Chrystusa. Każdy dzień i każda chwila w ciągu dnia może być okazją i możliwością do mnożenia dobra, które od Niego dostajemy. Działanie oczywiście wiąże się z ryzykiem odniesienia porażki, z ponoszeniem konsekwencji źle podjętej decyzji. Pamiętajmy jednak, że nie myli się tylko ten, kto nic nie robi, a z każdego niepowodzenia możemy wyciągnąć naukę na przyszłość. Bóg jest Bogiem działania.
Praca domowa
Zapraszam do wyjątkowej pracy domowej, która może pomóc w odkrywaniu talentów na co dzień. Sporządźcie w zeszytach tabelkę, uwzględniając poszczególne dni tygodnia. Każdego wieczoru przez najbliższy tydzień usiądźcie, wezwijcie krótko Ducha Świętego (wystarczy wezwanie:”Duchu Święty przyjdź”) i spróbujcie zapisać, jakie działania podjęliście tego dnia, aby rozwijać swoje talenty. To pomoże wam sprawdzić, jak bardzo jesteście przez Boga obdarowani i ile radości może przynosić mnożenie tych darów.
Magda Frąckiewicz
