Służba ołtarza, jako jedna ze wspólnot katolickich, potrzebuje również kilku elementów, takich ściśle przyziemnych, które pomagają ją scalić i nadać pewne ramy. Zapewne znalazłoby się ich wiele. Postanowiłem jednak wybrać trzy, które pokrótce dla was omówię. Są to: modlitwa przed i po służeniu, dekalog ministranta oraz patron danej wspólnoty ministranckiej.
Modlitwa przed i po służeniu
W posłudze każdego ministranta ważne są dwie modlitwy, tj. przed i po służeniu. Każdy ministrant powinien je wyrecytować bez zająknięcia, nawet obudzony w środku nocy. Modlitwy te odmawia się w zakrystii wspólnie z księdzem lub w towarzystwie samych ministrantów, zaintonowane przez ceremoniarza. Modlitwa przed służeniem ma nam przypomnieć, jakie czynności będziemy sprawować, w czym będziemy brali udział, gdzie zmierzamy i oczywiście jak wielką wartość ma posługa przy ołtarzu. Jest tam zawarta również prośba o to, by te czynności były wykonywane jak najlepiej, w należytym skupieniu i z właściwą motywacją. Oto, treść najpopularniejszej modlitwy przed służeniem:
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który rozwesela młodość moją,
do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić.
Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia,
by myśli moje były przy Tobie,
by oczy moje były zwrócone na ołtarz,
a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.
Po zakończonej Mszy świętej, po wejściu do zakrystii, również odmawiana jest modlitwa, poprzedzona najczęściej łacińskimi słowami kapłana: Deo gratias lub polskim tłumaczeniem Bogu niech będą dzięki. Wyrażają one wdzięczność Bogu za możliwość udziału w Eucharystii oraz jej spokojny przebieg. Po słowach kapłana następuje modlitwa po służeniu. Skupia się ona głównie na dziękczynieniu za udział w tak doniosłych misteriach. Zawiera również prośbę o zbawienny wpływ Ofiary Chrystusa na życie codzienne usługujących przy ołtarzu. Ta modlitwa jest krótsza od poprzedniej i brzmi następująco:
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twojej służby,
spraw, abym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach,
przez cały dzień dzisiejszy i całe me życie,
szedł tylko drogą zbawienia.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Oprócz wyżej wymienionych modlitw, możemy spotkać jeszcze inne, przypisane do poszczególnych okresów liturgicznych tj. Wielkanocnego, Wielkiego Postu czy Bożego Narodzenia. Może się też zdarzyć, że w treści modlitw będą drobne różnice słowne. To jednak nie ma większego znaczenia. Najważniejsze jest to, by modlitwa ta wypływała z serca i przybliżała nas do Pana Boga.
Dekalog ministranta
Tak, jak przy ołtarzu ministrantów obowiązują przepisy liturgiczne, tak w domu, na podwórku i w szkole powinni przestrzegać również kilku zasad, które będą wskazywać na to, że są oni członkami Służby Ołtarza. Ministrant powinien być rozpoznawalny właśnie przez życie na co dzień zasadami, których w swoim życiu przestrzega, jak się zachowuje w stosunku do innych. Ludzie, którzy go poznają z jego zachowania, powinni się domyślić, że jest on ministrantem, zanim on sam im o tym powie. Nie znaczy to oczywiście, że musi być zawsze cicho i nie może się bawić na boisku, ale powinien mieć w życiu pewne zasady. Oto one:
- Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
6. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
7. Ministrant dostrzega Boga w otaczającym go świecie.
8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
10. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.
Te zasady jasno wskazują na to, że ministrant powinien być radosnym, normalnym i dobrym chłopcem. Dekalog ten, ma też być pewną wskazówką, jak właściwie przeżywać swoją młodość, jak trwać co dzień przy Panu Bogu i jak być dobrym ministrantem.
Patron wspólnoty
Na wzór naszych parafii, które mają patronów, również każda wspólnota ministrancka powinna sobie wybrać szczególnego orędownika jako wzór do naśladowania. Patron to osoba święta, czyli przebywająca w niebie i ciesząca się bliską obecnością Pana Boga, która jest naszym pomocnikiem, tu na ziemi, w drodze do Boga. Zanosi on nasze modlitwy przed Boży tron i pomaga nam w codziennym życiu. Słowo patron pochodzi od łacińskiego słowa patronus i oznacza opiekuna, pośrednika i obrońcę.
Zobaczmy, kto jest najczęściej wybierany na patrona Służby Ołtarza. Św. Tarsycjusz – męczennik zmarły ok. roku 250. Był młodym rzymianinem. Jako akolita, zanosił on Ciało Chrystusa do ludzi, którzy nie mogli uczestniczyć w Eucharystii. Najczęściej odwiedzał ludzi, którzy zostali uwięzieni za wiarę w Jezusa Chrystusa. Zginął, wykonując swoją posługę.
Kolejny patron to św. Stanisław Kostka, żyjący w latach 1550 – 1568. Był on niesamowitym młodym chłopcem, który dla Chrystusa poświęcił całe swoje życie. W heroiczny sposób postanowił dołączyć do zakonu Jezuitów. Odznaczał się pokorą, pobożnością i wielką odwagą. Zmarł niestety bardzo młodo, wskutek nieznanej choroby. Innym przykładem patrona jest św. Dominik Savio, żyjący w latach 1842 – 1857. Już w wieku 5 lat zaczął usługiwać do Mszy świętej. Postanowił sobie przestrzegać ścisłych zasad życia duchowego, był sumiennym i radosnym chłopcem. W bardzo młodym wieku otrzymał niesamowite dary nadprzyrodzone, takie jak kontemplacja i ekstaza. Zmarł bardzo młodo na chorobę płuc. Ostatnim z proponowanych patronów Służby Ołtarza jest bł. Carlo Acutis, żyjący w latach 1991 – 2006. Był geniuszem komputerowym i właśnie w tej przestrzeni starał się przyprowadzać ludzi do Boga. Był bardzo oddanym czcicielem Maryi, wśród swoich rówieśników wyróżniał się nieprzeciętną wiarą. Eucharystię uważał za swoją „autostradę do nieba”. Zmarł w wieku 15. lat na białaczkę.
Drodzy ministranci i lektorzy!
Niech wasza posługa w Kościele będzie dążeniem do Pana Boga. Niech te łaski, które otrzymacie przez służbę przy ołtarzu, będą widoczne także w waszej codzienności. Starajcie się o to, by wasza wspólnota rozwijała się jak najprężniej. Wszystko jest w waszych rękach!
Króluj nam Chryste!
ks. Piotr Bączyński
