W kościele szczególnie 19 marca wspominamy świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Jest on niezwykłym patronem nie tylko mężczyzn, dlatego warto przypomnieć sobie o jego roli w historii zbawienia i jego roli w naszym życiu.
Życie Świętego Józefa
Święty Józef był opiekunem Jezusa z Nazaretu i mężem Jego Matki Maryi. Niestety mamy bardzo niewiele wiarygodnych informacji, ponieważ Ewangelie poświęcają mu jedynie 26 wierszy. Jego imię, które w języku hebrajskim oznacza „Pan przydał, obdarzył”, pojawia się tylko 14 razy. Istnieje co prawda bardzo wiele tzw. pism apokryficznych, jak np. „Historia Józefa Cieśli” z IV wieku, których autorzy mocno interesowali się życiem św. Józefa, jednak nie warto na nich polegać – zazwyczaj były wytworami wyobraźni ich twórców. Bazując na przekazach ewangelicznych znamy niewiele szczegółów z życia tego świętego. Nie znana jest data jego narodzin czy śmierci, ale z pewnością już nie żył, kiedy Pan Jezus rozpoczynał swoją działalność w Galilei. Nie odnotowano również ani jednego słowa, które byłoby przez niego wypowiedziane. Z tego powodu często określa się go w teologii jako człowieka, który tak naprawdę przemawiał swoimi czynami, a jego prawe i sprawiedliwe postępowanie stawia się za wzór. Warto przypomnieć, że to on odgrywał główną rolę w wydarzeniach, które związane były z dzieciństwem Jezusa, bo przecież to jemu Pan Bóg dawał polecania za pośrednictwem anioła odnośnie do losów Dziecięcia (por. Mt 1 – 2). Jemu anioł wyjaśnia tajemnicę wcielenia Pana Jezusa, jemu poleca ucieczkę do Egiptu i powrót do Nazaretu po śmierci Heroda. Kiedy Józef dowiedział się, że Maryja oczekuje dziecka, wiedząc, że nie jest to jego potomek, chciał dyskretnie usunąć się z życia Maryi, by nie narazić Jej na zhańbienie i obmowy. Gdy jednak anioł wyjawił mu tajemnicę, bierze Maryję do siebie, do domu. Podporządkowując się dekretowi o spisie ludności, udał się z Nią do Betlejem, gdzie urodził się Jezus. Po nadaniu Dziecku imienia i przedstawieniu Go w świątyni, w obliczu prześladowania, uciekł z Matką i Dzieckiem do Egiptu. Po śmierci Heroda udał się do Nazaretu. Po raz ostatni Józef pojawia się na kartach Pisma Świętego podczas pielgrzymki z dwunastoletnim Jezusem do Jerozolimy. Św. Józefa można bez wątpienia nazwać prawdziwą głową Świętej Rodziny. Choć pochodził z królewskiego rodu Dawida, był zwyczajnym rzemieślnikiem utrzymującym siebie i swoich bliskich z ciężkiej fizycznej pracy w drewnie, metalu czy też kamieniu.
Św. Józef – wzór ojca
Św. Józef będąc wzorem troskliwego ojca przypomina, że ojcowie nie tylko mają obowiązek zapewnić byt materialny dziecku, ale przede wszystkim czuć odpowiedzialność za wychowanie. Nie można oczekiwać, że wychowaniem dziecka zajmie się tylko matka czy nauczyciele i wychowawcy. To ojciec powinien wprowadzać dziecko w obowiązki i powinności, uczyć konsekwencji, wierności zasadom oraz Prawu Bożemu. Dziś szczególnie potrzebni są ojcowie, którzy wzorując się na św. Józefie swoją siłą, odwagą i stanowczością bronią rodziny przed zagrożeniem z zewnątrz (zgorszeniem, deprawacją) – podobnie jak św. Józef bronił Jezusa przed Herodem. W Adhortacji „Redemptoris Custos” św. Jan Paweł II napisał, że św. Józef przekształcił swe ludzkie powołanie do rodzinnej miłości w ponadludzką ofiarę z siebie. Św. Józef żył służąc swej Oblubienicy i Boskiemu Synowi; tym samym stał się dla wierzących wymownym świadectwem tego, iż „panować” znaczy „służyć”. Z jego przykładu mogą czerpać przydatną naukę życiową zwłaszcza ojcowie, ale także wszyscy mężczyźni odpowiedzialni za różne sfery naszego życia.
Św. Józef – wzór wiary
Św. Józef jest dla nas wzorem wiary. Podobnie do Abrahama, żył on zawsze zdając się bez zastrzeżeń na Bożą Opatrzność. Jego przykład umacnia, zwłaszcza wtedy, gdy Bóg chce, abyśmy zawierzyli Mu „na słowo”, a więc nie mając jasności co do Jego zamysłu. Jesteśmy wezwani do naśladowania św. Józefa także w pełnym pokory posłuszeństwie – cnocie, która wyraża się u niego w milczeniu i pracy w ukryciu. Św. Józef był więc człowiekiem pokornej i posłusznej wiary oraz świadomym tego, że może w każdej chwili Boga utracić. Dlatego jego wiara charakteryzowała się Bożą bojaźnią.
Kult św. Józefa
Na obrazach prezentuje się św. Józefa zazwyczaj jako człowieka w podeszłych latach, w zbiorowej scenerii wraz ze Świętą Rodziną. Często przedstawia się go z lilią w ręku, która symbolizuje m.in. czystość, niewinność, ale też chwałę i majestat. Wiele osób czci go jako patrona dobrej śmierci. Pisali o nim Ojcowie Kościoła, wielcy myśliciele, jak choćby św. Albert Wielki, św. Tomasz z Akwinu czy św. Bernard z Clairvaux. Św. Teresa z Ávila darzyła go wielką czcią, twierdząc, że zawsze otrzymywała od Pana Boga to, o co prosiła za przyczyną św. Józefa. Na całym świecie istnieje wiele kościołów i sanktuariów dedykowanych temu świętemu. W Polsce najważniejszym z nich jest sanktuarium w Kaliszu. Miejsce to przyciąga rzesze wiernych. Św. Józef patronuje również licznym zgromadzeniom zakonnym. Święty Józef jest patronem chrześcijańskich małżeństw, rodzin oraz ludzi pracy. Jest także patronem cieśli, stolarzy, rzemieślników, kołodziei, inżynierów, grabarzy, wychowawców, podróżujących, wypędzonych, bezdomnych, umierających i dobrej śmierci.
M.M. Czekałowie
