Renata Stańczyk
Ciepła zupa dla osób bezdomnych
Każdego roku jesienią i zimą ełcka Caritas prowadzi akcję wydawania zupy osobom bezdomnym. Od poniedziałku do piątku o godz. 12.00 z Jadłodajni Caritas przy ul. Kościuszki 17 w Ełku wydawany jest ciepły posiłek. I chociaż zrobiło się wiosennie, po pojemnik z zupą przychodzi nadal średnio 30 osób dziennie. Zupa rozchodzi się zazwyczaj w pół godziny. W piątki wydajemy również produkty spożywcze na weekend. Najczęściej są to konserwy, pasztety oraz chleb. Dzielimy się tym co mamy. Podczas trwającej kilka miesięcy w roku akcji zgłasza się do nas po pomoc prawie 140 osób. Niektórzy przychodzą codziennie, inni zaglądają raz w tygodniu. Oprócz osób bezdomnych, gościmy przy naszym stole ludzi, które znajdują się w trudnej sytuacji materialnej, osoby bezrobotne lub samotne. Dla niektórych jest to jedyny ciepły posiłek w ciągu dnia. Zupy jest tyle, aby wystarczyło dla stałych stołowników, ale i przypadkowych gości.
Czas wydania posiłku to także możliwość spotkania z drugim człowiekiem i poznania jego historii. Rozmawiając podczas wydawania zupy, uświadamiasz sobie, że niewiele trzeba, żeby znaleźć się w takiej sytuacji jak osoby przychodzące po pomoc. Choroba, załamanie, wypadek, alkohol mogą sprawić, że każdy z nas może potrzebować talerza ciepłej zupy. Dzisiaj ja daję zupę, a jutro sam mogę jej potrzebować.
Nasza akcja służy zarówno walce z ubóstwem, jak i ze zjawiskiem marnowania żywności. Najlepsza zupa w mieście, bo tak nazywamy naszą akcję, jest gotowana przede wszystkim z tego, co uda się nam pozyskać. Zachęcamy sklepy oraz lokale gastronomiczne do przekazywania produktów spożywczych z krótkim terminem, a nadających się jeszcze do konsumpcji. Za naszym pośrednictwem trafiają one do jadłodajni i najuboższych mieszkańców diecezji ełckiej.
ks.Ryszard Sawicki
Kochać, to pamiętać…
Z powodu pandemii COVID-19 jesteśmy wszyscy zobligowani do przestrzegania zaostrzonych zasad bezpieczeństwa. Mimo braku możliwości bezpośrednich spotkań z podopiecznymi Domu Pomocy Społecznej „Misericordia” i Domu Samotnej Matki im. bł. Marianny Biernackiej w Ełku, ludzie dobrej woli znaleźli sposób, aby podzielić się radością z okazji przeżywanych Świąt Wielkanocnych. Uczynili to przepięknymi, własnoręcznie przygotowanymi kartkami świątecznymi z życzeniami obdarowali nas: Ełckie Koło Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus”, Wolontariusze Szkolnego Koła Caritas przy Szkole Podstawowej w Stożnem i Wolontariusze Szkolnego Koła Caritas przy Zespole Szkół Katolickich w Piszu, a także Samorząd Uczniowski Zespołu Szkół Sportowych w Ełku. Dar ten sprawił wielką naszym podopiecznym radość. Młodym ludziom obdarzonym talentem artystycznym oraz ich rodzicom i nauczycielom gratulujemy tej pięknej inicjatywy i składamy serdeczne podziękowania.
Renata Stańczyk
Okno Życia – szansa dla matki i dziecka
15 lat temu w Caritas Archidiecezji Krakowskiej powstało pierwsze w Polsce Okno Życia. Caritas to główny organizator okien życia w naszym kraju. Prowadzi je przede wszystkim przy współpracy z zakonami żeńskimi, domami samotnej matki, domami dziecka. W Polsce istnieje ok. 60 Okien Życia, w których uratowano ponad 110 dzieci.
Okna życia to miejsca, w którym matka, bez konsekwencji prawnych, może zostawić dziecko, jeśli zmusza ją do tego sytuacja życiowa. Jest otwierane z zewnątrz, ogrzewane i wentylowane. Po otwarciu uruchamia się alarm, który informuje, że noworodek został umieszczany. Dziecko zostaje zabrane do szpitala, gdzie przechodzi badania. Uruchamiane są procedury nadania tożsamości i adopcyjna. Dziecko szybko trafia do adopcji, a w przypadku zgody sądu już w czasie tej procedury adopcyjnej może przebywać w nowej rodzinie. Dane personalne zostają nadane sądownie. Procedura adopcyjna dla dzieci z okien życia trwa ok. 6 tygodni.
Pierwsze Okno Życia w diecezji ełckiej powstało 25 marca 2009 r. przy Domu Św. Faustyny – Pomocna Dłoń w Ełku. Potem ełcka Caritas stworzyła kolejne dwa okna przy Domu Św. Faustyny – Wielkie Serce w Giżycku (08.12.2009 r.) oraz przy Zgromadzeniu Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Suwałkach (28.12.2009 r.). Obecnie na terenie diecezji ełckiej funkcjonuje jedno Okno Życia przy domu dziecka w Ełku.
Okna Życia stały się elementem systemu ochrony zagrożonego życia. Nie stanowią z pewnością doskonałego rozwiązana, ale są alternatywą dla porzucenia noworodka w przypadkowym miejscu, w którym nie zostanie szybko lub wcale znalezione. Są alternatywną dla matki, która z różnych względów sama nie chce wychować dziecka. Za każdym dzieckiem ocalonym w Oknie Życia stoi dramat matki, która nie ma w nikim oparcia i pomocy. Okno życia jest więc miejscem nadziei dla zagubionej matki, że jej dziecko zostanie przyjęte z miłością przez życzliwych ludzi. Jej wybór ratuje dziecko i stwarza szansę na rozwój w nowej rodzinie. Krytycy okien życia zarzucają, że miejsca te naruszają prawo dziecka do informacji o swoich biologicznych rodzicach. Życie jest jednak wartością najważniejszą i w tym wypadku ratowane życie dziecka jest w ważniejsze niż wiedza o rodzicach biologicznych. Do dzisiaj w Oknach Życia prowadzonych przez ełcką Caritas ocalało 11 dzieci.
ks. Ryszard Sawicki
Wielkanocne paczki Caritas dla osób potrzebujących wsparcia
Pomaganie daje wiele radości obdarowanym, ale i obdarzającym. Czasem wystarczy niewiele, aby wesprzeć innych. Każda pomocna dłoń wyciągnięta do drugiego człowieka to gest solidarności i miłosierdzia.
W okresie przedświątecznym ełcka Caritas przygotowała ponad 600 paczek dla seniorów i osób najbardziej potrzebujących. Listę takich osób wcześniej przygotowaliśmy wspólnie ze współpracującymi z nami członkami Parafialnych Zespołów Caritas, którzy dobrze znają sytuację materialną swoich podopiecznych. Dzielni wolontariusze pomogli nam w pakowaniu produktów, wśród których znalazły się przede wszystkim artykuły spożywcze niezbędne w przygotowaniu świątecznych potraw, a także środki higieniczne. Wielu seniorów spędzało te święta w izolacji, z dala od rodzin, dlatego każdy gest solidarności i wsparcia był dla nich bardzo ważny. Wielu osobom ubogim i osamotnionym dar ten pozwolił doświadczyć dobrego serca i poczuć, że jest ktoś, kto o nim pamięta.
Przygotowanie paczek świątecznych jest od wielu lat stałym elementem posługi Caritas. Przy tej okazji dziękujemy ofiarodawcom, którzy w różny sposób przekazali swój dar serca na rzecz potrzebujących. Współpraca z takimi partnerami to kolejny dowód na to, że w trudnym czasie wciąż spotykamy się z gotowością niesienia pomocy i solidarnością z najsłabszymi Składamy także serdeczne podziękowanie wszystkim wolontariuszom, którzy poprzez swoje zaangażowanie włączyli się w tą akcję.
ks. Ryszard Sawicki
Miłosierdzie drogą do nieba
– życie i dzieło „Niewidomej Matki Niewidomych”
„Wzroku pani nie odzyska, gdyż jest bezpowrotnie stracony. Wszelkie dalsze starania i zabiegi już nic nie dadzą. Zamiast tego niech pani pomyśli raczej o zajęciu się losem 18 tys. niewidomych w Królestwie Polskim, o których do tej pory nikt się nie zatroszczył” – takie słowa wypowiedział proroczo lekarz okulista młodej arystokratce Róży Czackiej (1876-1961), która po upadku z konia przestała widzieć i zamierzała się ratować kolejnymi zagranicznymi operacjami. Po tym, co usłyszała od dr. Ryszarda Gepnera, na trzy dni zamknęła się w pokoju. Jako świetnie wykształcona hrabianka mogła dalej wieść wygodne życie damy z wyższych sfer. Jednak Róża Czacka świadomie wybrała inną drogę, pokonując wiele przeciwności, w tym największe – własne ograniczenia fizyczne i cierpienie. Podjęła wówczas decyzję, która zaprowadziła ją do ofiarowania swojego życia niewidomym.
Róża Czacka miała problemy ze wzrokiem już od dzieciństwa, a w wieku 22 lat zupełnie przestała widzieć. Mimo to wiodła niezwykle aktywny tryb życia: podróżowała po całej Europie, poznawała najnowsze osiągnięcia w zakresie edukacji niewidomych i nawiązywała liczne kontakty. W 1918 r. założyła Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, a w 1922 r. rozpoczęła budowę Zakładu dla Niewidomych w podwarszawskich Laskach. Przez całe swe życie wierzyła głęboko, że ludzie niewidomi mają wyjątkowy dar przywracania wzroku duszy poprzez głoszenie Ewangelii osobom oddalonym od Boga.
Po wielu latach wyznała: „…największym moim szczęściem jest to, że zostałam niewidomą. Cóż by ze mnie było, gdyby nie to kalectwo? Jakie byłoby moje życie…”. Paradoksalnie to kalectwo dało jej siłę, ale i delikatność w obejściu ze słabościami ludzi. Odwaga, inteligencja, wychowanie sprawiły, że stała się prekursorką opieki nad niewidomymi w Polsce. Natomiast duchowość Lasek, czyli oparta na wierze wspólnota ociemniałych, świeckich kobiet i mężczyzn oraz sióstr zakonnych, była zapowiedzią odnowy w Kościele, którą kilkadziesiąt lat później zapoczątkował Sobór Watykański II.
W październiku 2020 r. Ojciec Święty Franciszek uznał cud za wstawiennictwem Matki Elżbiety Róży Czackiej. Wkrótce odbędzie się jej beatyfikacja, najprawdopodobniej razem z kard. Stefanem Wyszyńskim. Ich drogi do świętości wielokrotnie się krzyżowały. Prymas Tysiąclecia nazwał ją „Niewidomą Matką Niewidomych”. Któż jak nie ona, która straciła wzrok, może być najbardziej wiarygodnym świadkiem, że ciemność fizyczna, która buduje na wierze, zostaje przyjęta jako dar, a jednocześnie, będąc ofiarowana jako zadośćuczynienie za duchową ślepotę świata, staje się światłem dla osób poszukujących.
Caritas Diecezji Ełckiej
ul. ks. prał. Mariana Szczęsnego 1, 19-300 Ełk
tel. +48 (87) 441 70 00; www.elk.caritas.pl; e-mail:elk@caritas.pl
Regon 040109444, NIP 848-14-65-879
Pomóż nam pomagać!
Konto: PKO BP SA o/Ełk 29 1020 4724 0000 3302 0027 2369
Konto walutowe: PL 72 1020 4724 0000 3102 0031 3015
SWIFT BPKOPLPW
