Karolina Kózkówna – młoda, polska błogosławiona, patronka Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży oraz Ruchu Czystych Serc, urodziła się 2 sierpnia 1898 r. w małej wiosce Wał-Ruda jako czwarte z jedenaściorga dzieci w ubogiej, rolniczej rodzinie. Żyła krótko, bo zaledwie 17 lat, a mimo to przeżyła swoje życie w pełni.
Co takiego miała w sobie Karolina, że stała się przykładem dla nas, młodych?
Umiłowanie do modlitwy
Karolina pochodziła z religijnej rodziny, dlatego też od najmłodszych lat całym sercem umiłowała modlitwę. Modliła się w dzień i w nocy, nie rozstawała się ze swoim różańcem, który otrzymała od mamy, często nawet w tygodniu uczęszczała na Mszę świętą do kościoła, do którego miała około 4 km. drogi. Dom Karoliny przepełniony był modlitwą, gromadzili się w nim sąsiedzi i krewni, by wspólnie czytać Pismo Święte, żywoty świętych, śpiewać Gorzkie Żale i kolędy, dlatego ich uboga chatka nazywana była „kościółkiem”.
Miłość do bliźniego
Jej miłość do bliźnich okazywała się w ofiarności i oddaniu. Karolina była osobą zawsze chętną do pomocy i gotową do poświęcenia swojego czasu. Często pomagała rodzicom jak i sąsiadom przy gospodarstwie domowym. Swój wolny czas spędzała z rodzeństwem oraz okolicznymi dziećmi, katechizując je, bawiąc się z nimi, śpiewając pieśni religijne i odmawiając różaniec. Jej serce było bardzo wrażliwe na potrzeby innych, dlatego też chętnie zajmowała się chorymi i starszymi, a w razie potrzeby przygotowywała na przyjęcie Wiatyku.
Wierność wierze i przekonaniom
Karolina pokazywała świadectwo wiary swoim życiem. Mieszkańcy już za jej życia uważali ją za świętą. Karolina zginęła śmiercią męczeńską z rąk carskiego żołnierza, który uprowadził ją i próbował zgwałcić, jednak ona broniła ponad wszystko swojej czystości, za co zapłaciła najwyższą cenę.
Kult błogosławionej
Ciało Karoliny spoczywa w kościele w Zabawie, który stał się Sanktuarium bł. Karoliny.
Sanktuarium to odwiedzają setki pielgrzymów, najczęściej 10 i 18 dnia każdego miesiąca.
Pierwszy z tych dni to pamiątka beatyfikacji, natomiast 18 dzień każdego miesiąca to pamiątka męczeństwa. Zawsze w ten dzień wierni uczestniczą w Drodze Krzyżowej, podążając szlakiem męczeństwa, który wyznaczyła Karolina, uciekając przed oprawcą.
Jej wspomnienie w Kościele katolickim obchodzimy 18 listopada.
Historia Karoliny pokazuje, że nie liczy się to, ile lat przeżyjemy, ale to jak przeżyjemy te lata.
Jej świadectwo zaprasza nas do mężnego wyznawania wiary i bycia wiernym swoim przekonaniom niezależnie od wieku. To czy przeżyjemy życie w pełni, zależy tylko od nas. Nie zmarnujmy naszej młodości, ukrywając się przed światem, tylko nięśmy Chrystusa światu, świadcząc o Nim naszą codziennością.
Joanna Kulesza
