Sakrament bierzmowania zbliża się już wielkimi krokami. Cały czas trwają przygotowania do przyjęcia pełni darów Ducha Świętego, przygotowania zewnętrzne i wewnętrzne. Poprzednim razem pisałam o zazdrości. Dziś, chciałam przypomnieć przypowieść o chwaście.
Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?” Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?” A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”». (Mt 13, 24-30)
Cierpliwość Boga
Jaka jest definicja chwastu? Można powiedzieć, że chwast to potoczna nazwa roślin niepożądanych w uprawach. Czy nie bywa tak, że myślimy w ten sposób o innych ludziach? Może nie posunęlibyśmy się do tego, żeby jawnie mówić o pozbyciu się niepożądanych jednostek, ale w myślach kłębią się czasem pomysły ukrócenia niechcianego zachowania, celnej riposty wobec kogoś, kto według nas błądzi w myśleniu i myli się w tym, co mówi. Nawet, jeśli obiektywnie patrząc, mamy rację, to Bóg działa inaczej. Powstrzymuje sługi przed wyrwaniem chwastów od razu, nie działa gwałtownie. Pozwala, żeby rosły wszystkie rośliny. Dopiero w czasie żniw będzie rozdzielał jedne od drugich. Jezus w tej przypowieści uczy nas łagodności i cierpliwości Boga. Pokazuje, że warto odnosić się do wszystkich z szacunkiem i miłosierdziem. Mamy czasem pokusę, żeby naprawiać świat natychmiast, kategorycznie i nie zawsze po dobroci. Tymczasem, każdy ma do wypełnienia swoją rolę w świecie, w naszym otoczeniu i jest chciany przez Boga. Nawet chwasty bywają czasem pięknymi kwiatami, z których korzystają pszczoły i inne zwierzęta.
Co blokuje nas przed przyjęciem Bożej łaski?
Chwast może zagłuszyć pożądany plon lub znacznie go zmniejszyć. Jezus sam tłumaczy wcześniej, że tym, kto sieje chwast, jest diabeł. A może i w nas są takie chwasty, tylko po prostu ich nie widzimy? Łatwiej zobaczyć czyjeś wady i niedoskonałości niż swoje. Zło i grzech mają dostęp do każdego, każdy jest grzesznikiem. Nasza grzeszność sprawia, że nie czujemy Bożej miłości. Nie chodzi tu o to, że Bóg odmawia nam swojej łaski. Ona cały czas płynie w naszym kierunku, tylko przez grzech stawiamy mur, który przeszkadza nam w dostrzeżeniu tego, czym Bóg chce nas obdarować. Często taką blokadą są nasze sądy wobec innych ludzi, nieprzebaczenie, złość, poczucie krzywdy. Zatruwa to nasze serce, nie pozwala cieszyć się życiem, utrudnia wiarę w to, że Bóg nas kocha i chce nas obdarzać łaskami. Zdarza się, że nie potrafimy zdobyć się na przebaczenie o własnych siłach, poczucie niesprawiedliwości i krzywdy jest zbyt silne. Bóg jednak nie poddaje się i chce nam pomóc, abyśmy mogli w pełni doświadczać Jego miłości i darów. Ratunkiem może okazać się wtedy pokorna modlitwa, by Bóg uwolnił nas z gnębiącego żalu i bólu, by pozwolił szczerze przebaczyć. W takim wolnym sercu robi się miejsce, by przyjąć wszystko, co Bóg chce mu dać.
