Oporządzenie żołnierza inaczej określane jako ekwipunek lub wyposażenie, to zestaw przedmiotów niezbędnych dla wojska do wykonania określonych zadań. W zależności od rodzaju działań skład oporządzenia jest różny i każdorazowo określany przez dowódcę. Taktyka wojskowa dotyczy schronienia, przemieszczania się, obrony lub ataku. Do wspomnianych realiów pola bitwy nawiązał św. Paweł w 6 rozdziale Listu do Efezjan, opisując żołnierza legionów rzymskich w pełnym rynsztunku bojowym. Używając symboliki militarnej, Apostoł uświadamia wiernym, że ich życie jest dynamiczną walką o zachowanie tożsamości chrześcijańskiej i ocalenie wartości religijnych.
Zachęta do walki duchowej (Ef 6, 10-18)
Bądźcie mocni w Panu Jego potężną siłą. Włóżcie pełną zbroję Bożą, abyście zdołali przeciwstawić się zasadzkom diabła. Nie walczymy bowiem przeciw krwi i ciału, ale przeciwko zwierzchnościom i władzom, przeciwko władcom tego świata ciemności, przeciwko złym duchom na wyżynach niebieskich. Dlatego nałóżcie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły mogli stawić opór i ostali się dzięki pokonaniu wszelkich przeszkód. Stańcie więc i przepaszcie wasze biodra prawdą, załóżcie pancerz sprawiedliwości, a na nogi włóżcie gotowość głoszenia dobrej nowiny pokoju. Zawsze miejcie tarczę wiary, dzięki której będziecie mogli gasić wszelkie ogniste pociski Złego. Przyjmijcie też hełm zbawienia oraz miecz Ducha, którym jest Słowo Boże. Przy każdej okazji módlcie się w Duchu, zanosząc prośby i błagania.
Bądźcie mocni w Panu Jego potężną siłą
Nieraz można usłyszeć stwierdzenie, że ktoś nie ma już siły, żeby ciągle być silnym człowiekiem. A tu w cytowanym tekście Pisma Świętego pojawia się zachęta do bycia mocnym. Apostoł wskazuje na Boga jako źródło siły. Dotyczy to mocy duchowej mającej oddziaływanie na ciało i umysł człowieka.
Nie walczymy przeciw krwi i ciału
Św. Paweł wskazuje jednoznacznie na przeciwnika, wobec którego chrześcijanin powinien stawić opór. Nie chodzi tu o walkę z człowiekiem, którego symbolizuje ciało i krew, ale dotyczy zmagania z pokusami szatana, czyli złego ducha. W tej duchowej walce chrześcijanin musi nabierać siły od samego Boga.
Pełna zbroja Boża
W czasach św. Pawła w pełni wyposażeni żołnierze byli praktycznie niepokonani w przypadku ataku wroga, chyba że wpadli w panikę i złamali szyk bojowy. Dopóki jednak opierali się atakującemu nieprzyjacielowi, dopóty mogli liczyć na zwycięstwo. Nie wystarczy bezczynnie polegać na mocy Bożej i Jego działaniu. Wierzący musi włożyć Boży oręż, aby wziąć udział w bitwie duchowej. Zło nie działa w pełnym świetle, na otwartym polu walki. Przemyka się pośród cieni i uderza z zaskoczenia, podstępnie i przebiegle. Stąd nie sposób walczyć z pokusami szatana za pomocą czysto ludzkich środków. Apostoł przypomina o konieczności oparcia się złu. Paweł dwukrotnie przypomina, że w walce duchowej potrzebna jest pełna zbroja Boża. Nie wolno wybierać sobie tylko niektórych jej elementów, a inne pomijać. W bitwie ważne są wszystkie..
Pas prawdy
Rzymski żołnierz zakładał skórzany pas, przy którym przywieszał swój miecz oraz przepasywał swoje ubranie i zbroję. Prawdą, o której pisze Apostoł, jest wewnętrzna uczciwość i szczerość, dzięki której chrześcijanin może walczyć ze złem. Kłamstwo i podstęp, to broń szatana.
Pancerz sprawiedliwości
Pancerz ochraniający pierś i plecy żołnierza stanowił podstawowy element jego zbroi. Sprawiedliwość oznacza moralne postępowanie i charakter ukształtowany według zasad chrześcijańskich.
Buty głosiciela pokoju
Chodzi tutaj o noszone przez rzymskich legionistów skórzane obuwie, o podeszwach gęsto podbijanych ćwiekami, co umożliwiało mocne zaparcie się nogami i nieruszenie się z miejsca pomimo nacisku nieprzyjaciela. Postawę głosiciela pokoju stanowi w tej sytuacji stałość i wytrwałość. Oznacza to, że Ewangelia pokoju jest solidnym fundamentem, na którym stoi chrześcijanin walczący z pokusami szatana. W ten sposób wierni są nie tylko bezczynnymi odbiorcami Ewangelii, ale stają się jej głosicielami poprzez osobisty przykład sukcesów w zmaganiu się ze złem.
Hełm zbawienia
Hełm był ciężką, metalową ochroną na głowę, od środka wyłożoną skórą lub gąbką. Przyglądając się żołnierzowi, widzimy, że zbroja ochrania najważniejsze organy człowieka. W duchowej walce szatan atakuje głowę, wprowadzając w umysł człowieka zwątpienie i niepokój. Stąd wynika potrzeba stałej modlitwy o dar rady, aby podejmować właściwe decyzje.
Tarcza wiary
Rzymska tarcza była ogromną, podłużną konstrukcją zbudowaną z drewna pokrytego lnem i skórą. Jeśli była wilgotna, to skutecznie odpierała płonące strzały. Tarcza i włócznia lub tarcza i miecz symbolizowały wojownika wyszkolonego i gotowego do walki. Tarczą w walce ze złem powinna być wiara w Boga oraz wiara w zwycięstwo nad pokusami i słabościami.
Miecz słowa Bożego
Miecz używany był w walce wręcz. Jest to jedyny, ofensywny element w uzbrojeniu żołnierza opisanego przez św. Pawła. Charakterystyczna dla miecza jest zdolność przebijania zapory obronnej, dlatego Apostoł użył symboliki tej broni dla określenia Słowa Bożego, które ma zdolność przenikania umysłu człowieka i docierania do głębi ludzkiego życia. Czytanie lub słuchanie Pisma Świętego prowadzi do przemiany życia, tak że chrześcijanin może podnieść się z upadku moralnego, odeprzeć pokusy do złego i umocnić dobro będące w człowieku.
Siła modlitwy
Podczas swojej życiowej wędrówki chrześcijanin narażony jest na ataki pokus szatana, który pragnie podstępnie odciągnąć człowieka od modlitwy i Boga. Niemożliwe jest zwycięstwo nad złem tylko ludzkimi siłami. Potrzebna jest Boża moc, która przezwycięża wszelkie zakusy zła. Zbroja opisana przez św. Pawła potrzebna jest każdemu wiernemu, w celu przeciwstawienia się siłom szatańskim w czasie, który Apostoł nazwał „złym dniem”. Jest to czas pokusy, ciemnej nocy, ataku i duchowej walki. Z modlitwy wynika nadzieja na zwycięstwo w zmaganiu się ze złem z jednoczesnym staraniem się o ocalenie dobra.
ks. Grzegorz Kunko
