Ludzie w różny sposób oddają cześć Matce Bożej. Jedni sporadycznie odzywają się do Niej w modlitwie „Zdrowaś Maryjo”. Inni proszą o jej wstawiennictwo codziennie, odmawiając różaniec. Jeszcze inni włączają się do Żywego Różańca lub nawet wstępują do zakonu poświęconego Jej czci. Jednak, najwyższym stopniem zaufania jest całkowite oddanie Matce Bożej siebie, swojej rodziny i wszystkich spraw na własność.
Jakie powinno być oddanie?
Oddać się Maryi na własność.
Na własność, to nie znaczy tylko w opiekę. Wielu chciałoby, żeby Maryja im służyła. Jednak szczytem oddania jest służba dla Maryi. Skutkiem tego jest głęboki pokój. Sprowadzi to także religijność z pobożności powierzchownej do pełnego realizmu.
Oddać się Maryi rzeczywiście i na zawsze.
Maryja prowadzi każdego do świętości. Oddanie się Jej, to nie tylko nowa forma pobożności, ale nowa forma życia, zdolna tak całkowicie przemienić postępowanie, że zgodne będzie ono z wolą Bożą. Na tej drodze trzeba czasem ponieść pewne ryzyko, ale warto oddać się z pełnym zaufaniem.
Oddać się Maryi całkowicie i zupełnie.
Maryi należy oddać wszystko bez wyodrębniania jakichś aspektów życia. To byłby brak zaufania. Wtedy oddanie wzniesie się na najwyższy poziom i będzie ono oddaniem doskonałym. Stanie się ono prawdziwym i doskonałym nabożeństwem do Najświętszej Maryi Panny.
Praktyka osobistego oddania się Maryi
Polega ono na całkowitej zależności od Maryi. Po akcie oddania następuje stan oddania. Syn Boży od Jej zgody uzależnił Swoje przyjście na świat. Niezależny od nikogo, okazuje pełnię Swej wolności, oddając się Maryi. Pozwolił Jej zanieść się do świątyni, karmić, pielęgnować, wychowywać, ofiarować na krzyżu. W Jego trzydziestoletnim życiu ukrytym oddany był Józefowi i Maryi. Można oddać się Maryi, nawet żyjąc w grzechu śmiertelnym, nawet będąc wielkim grzesznikiem, ale pod warunkiem, że szczerze pragnie się wyzwolenia z grzechów i życia stale w łasce uświęcającej.
Jak rozwijać życie w oddaniu?
Etap pierwszy – odnosić się do Maryi jak małe dziecko. Mówić do Niej, chociaż się niczego nie potrzebuje, kierować do Niej nie tylko prośby, ale także pochwały, podziękowania, dzielenie się wrażeniami, uczuciami dotyczącymi drobnych spraw życia.
Etap drugi – bezgraniczne zaufanie do Maryi. Zaufanie jest podstawą oddania. Należy często mówić Maryi: „Mam do Ciebie bezgraniczne zaufanie”, „Wiem, że Ty możesz wszystko”. O wszystko prosić Maryję.
Etap trzeci – chodzić w obecności Pana Jezusa i Matki Najświętszej oraz żyć według darów Ducha Świętego. Wszystkie sytuacje życiowe podzielić można na dwie grupy: takie, w których wiadomo, czego Bóg pragnie, i takie, w których Jego wola jest nieznana. Każda z nich wymaga odmiennej postawy. Tam, gdzie wiadomo, jaka jest wola Boża, należy ją dokładnie wypełnić. Ale wypełnić ją, oddając siebie i podjętą sprawę Maryi.
Oddawać siebie, wszystkie sprawy i innych ludzi
Oddawanie siebie i wszystkiego Maryi jest głównym aktem na drodze oddania. Należy stale, jak najczęściej oddawać Maryi siebie, ludzi, sprawy.
Oddawać siebie, pierwszy krok.
Należy oddawać Maryi siebie, zwłaszcza wtedy, gdy ma się coś do wykonania. Oddawać się także wtedy, gdy czyni się coś, co się dobrze umie. Często zaoszczędzi to kłopotów i czasu. Będzie się lepiej pracowało, skuteczniej się modliło, chętniej dawało ludziom dobro. Oddawać należy Maryi także swój czas, zdrowie, zdolności, życie. Oddawaj rozum, gdy poznasz, że masz się uczyć i usta, gdy będziesz miał mówić, oczy, by Maryja mogła patrzeć przez ciebie i ręce, gdy będziesz pracował.
Oddawać bliźnich, drugi krok.
Należy oddawać Maryi wszystkich ludzi, zwłaszcza tych, z którymi się codziennie spotykamy. Oddanie kogoś Bogu przez Maryję jest tak wielkim dobrem, że nikt nie ma prawa się o to obrazić, bo to nie jest dla niego żadną krzywdą. Są trzy stopnie oddania bliźniego: oddanie go Maryi aktem wewnętrznym, ofiarowanie czegoś dla niego, np. cierpienia, oddanie za niego samego siebie, nawet gotowość oddania za niego życia.
Oddawać sprawy i rzeczy swoje oraz bliźnich.
W podobny sposób można oddawać Maryi każdą rzecz i sprawę. Oddanie wprowadzi wszędzie Maryję. Ona tam będzie. Będzie kierować, prowadzić. Oddawanie siebie, ludzi, spraw i rzeczy ma być na drodze oddania rytmem życia, oddechem duszy, potrzebą serca.
Akt oddania rodziny Niepokalanemu Sercu Maryi
Niepokalana Matko Jezusa i Matko moja – Maryjo, Królowo Polski! Biorąc za wzór św. Jana Pawła II, mówię dziś: cały(a) jestem Twój(a). Twojemu Niepokalanemu Sercu zawierzam całego(a) siebie, wszystko, czym jestem; mój umysł, serce, wolę, ciało, duszę, zmysły, emocje, pamięć, zranienia, słabości, moją przeszłość od chwili poczęcia, teraźniejszość i przyszłość wraz ze śmiercią cielesną – każdy mój krok, czyn, słowo i myśl. Twojemu Niepokalanemu Sercu zawierzam także moją rodzinę i wszystko, co posiadam. Tobie oddaję wszystkie moje prace, modlitwy i cierpienia. Ty, najlepsza Matko, chroń mnie i moich bliskich od złego. Upraszaj nam łaski potrzebne do przemiany i uzdrowienia. Prowadź po drogach życia i posługuj się nami do budowania Królestwa Twojego Syna Jezusa Chrystusa – jedynego Zbawiciela świata, od którego pochodzi wszelkie dobro, prawda i życie. Amen.
Monika i Michał Czekałowie – małżonkowie, doktoranci UKSW, specjaliści poradnictwa rodzinnego
