2 lutego Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. Chrześcijańskie święto, które upamiętnia ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej. Zgodnie z prawem Mojżeszowym, w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego zwane Oczyszczeniem Najświętszej Maryi Panny (w 40. dzień od Narodzenia Jezusa), czym nawiązywano do święta spotkania i święta oczyszczenia w tradycji starotestamentalnej i chrześcijańskiej.
Podstawą historyczną tego wydarzenia jest jego opis w Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 2, 22-38). Według prawa każdy pierworodny żydowski chłopiec miał być ofiarowany Bogu. Nie było to oddanie chłopca Bogu na kapłańską służbę, ale był to gest, którym rodzice oddają Panu to, co mają najcenniejsze.
Ofiarowanie Jezusa ze względu na Jego Bosko – ludzki byt miało inny charakter niż w przypadku pozostałych chłopców. Owszem, było wyrazem wierności Bogu, ale miało też inną istotę. Mianowicie chodziło o to, że poprzez to wydarzenie Jezus ofiarowuje się Bogu, ale jako swemu Ojcu, ponieważ, będąc człowiekiem, nie przestaje być Jednym z Trójcy. To ofiarowanie jest znakiem, a jednocześnie początkiem takiego oddania się Ojcu, jakie szczyt osiągnie na wzgórzu Golgoty. Posiadając ludzką naturę, Jezus ofiarowując siebie Ojcu, ofiarowuje Jemu całą ludzkość, dla której jest On wzorem całkowitego oddania i posłuszeństwa woli Bożej.
Od IV wieku w Jerozolimie obchodzono to święto jako „Spotkanie Pańskie”. Jezus poprzez swoje „wejście w świat” spotyka się ze wszystkimi ludźmi. Przez pośrednictwo Jezusa, Maryi i św. Józefa – w tym spotkaniu w świątyni jerozolimskiej – „dokonało się” już w zarodku „wszechspotkanie” Boga z ludźmi i „ludzi pomiędzy sobą”. Chrystus – Syn Boży w ten sposób ofiarowuje siebie również światu. Jest On Darem Boga, który udzielany jest narodom pogańskim (Światło na oświecenie pogan), jak i Izraelowi („I chwałę ludu Twego, Izraela”), tak modlimy się Pieśnią Symeona, która jest treścią Ewangelii tego dnia. Jezus, aby doprowadzić wszystkich do zbawienia, jest Światłem, które „oświeca” każdego człowieka i prowadzi go ku życiu wiecznemu bez względu na osobę, o czym możemy przeczytać u świętego Pawła Apostoła: „Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie” (Ga 3, 28)
W tym dniu Kościół obchodzi również Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Dzień ten ustanowiony został przez papieża Jana Pawła II w 1997 roku i stanowi okazję do podziękowania Bogu za osoby życia konsekrowanego i głębszej refleksji nad ich życiem. Życie konsekrowane to życie na wzór Jezusa, które wyrażane jest radami ewangelicznymi, tj. trzema ślubami zakonnymi: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Te trzy wyżej wymienione aspekty z życia Jezusa pokazują nam Jego wszelką zależność od Ojca. Zależność, której fundament nie stanowi lęk ale Miłość. W pierwszej chwili życie w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie może (szczególnie w dzisiejszych czasach) budzić lęk i niepokój. Co to znaczy być czystym jak Jezus? Oczywiście przede wszystkim wyraża to całkowitą wstrzemięźliwość seksualną, ale nie jest to jedyny aspekt. Życie czyste to umiejętność życia z Bogiem w pełni czystego serca, to dbanie o czyste myśli, intencje, czyste pragnienia i unikanie tego, co może oddalać od Boga, Który jest Czystością Doskonałą. Co oznacza być ubogim jak Jezus? Jest to wymiar materialny i duchowy. Nie chodzi tu o nieposiadanie niczego prywatnego. Większość rzeczy staje się wspólna czyli ogólnodostępna dla wszystkich członków wspólnoty. Ale w tym ślubie chodzi o wewnętrzną wolność od posiadania na wyłączność, nie przywiązywanie się do rzeczy doczesnych. Dzięki temu można skupić się bardziej na Bogu i bliźnim. Co oznacza być posłusznym jak Jezus? Jezus był w pełni oddany woli swego Ojca i ten ślub związany jest z wchodzeniem w posłuszeństwo wobec przełożonych. Zachęca do spotkania się z własną pychą, która często stanowi źródło naszej „nieomylności”. Nie jest łatwą sprawą przyznanie się do tego. Ale dzięki łasce Bożej i szukaniu odpowiedzi w życiu Jezusa bycie posłusznym staje się możliwe. Co więcej daje radość i wolność. Śluby zakonne w życiu codziennym uzupełniają się. Okazuje się po czasie, że trudno jest żyć jednym bez dwóch pozostałych. A życie nimi staję się słodkie i lekkie.
Poprzez przyjęcie ślubów osoba konsekrowana nierozerwalnie zostaje związana ze wspólnotą zakonną oraz wybraną formą życia w konkretnym charyzmacie. Widocznym staje się, dlaczego akurat to Święto Pańskie jest dniem, w którym Kościół modli się za osoby zakonne. Z jednej strony osoby te stają się ofiarą dla Boga, tak jak stał się nią Jezus. Natomiast z drugiej strony to Bóg ofiarowuje je światu, by dawały świadectwo w świecie na wzór Jego Syna – Jezusa Chrystusa.
Podziękujmy Bogu za osoby powołane do konsekracji. Prośmy także o nowe powołania z naszej diecezji, a także z naszych parafii. Jako osoba konsekrowana pochodząca z diecezji ełckiej również o tą modlitwę proszę.
Panie, Który we wszystkim Byłeś oddany Ojcu, Naucz nas ofiarności w codziennych czynnościach naszego życia. Niech nasze życie będzie ofiarą doskonałą dla Ciebie. Obdarz nas prosimy tymi, którzy będą dawali o Tobie świadectwo swoim życiem i zaniosą Twoją Ewangelię na krańce świata.
s.Zofia Zagraba CHR
