Ojciec Święty Jan Paweł II dnia 25 marca 1992 roku powołał do istnienia Diecezję Ełcką. Pierwszym biskupem nowo erygowanej diecezji został biskup Wojciech Ziemba, natomiast biskupem pomocniczym biskup Edward Samsel. Biorąc pod uwagę pragnienie wielu pątników i chęć pielgrzymowania w ramach własnej diecezji, nowo mianowany ordynariusz polecił kilku kapłanom przygotowanie i zorganizowanie diecezjalnej pielgrzymki ełckiej. Z woli biskupa wyznaczeni księża rozpoczęli przygotowania pielgrzymki oraz ustalenie trasy przejścia pielgrzymki.
Kierownictwo pielgrzymkowe
Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Ełcka na Jasną Górę po raz pierwszy wyruszyła 29 lipca 1993 roku z katedry ełckiej po Mszy świętej i błogosławieństwie J. E. Ks. Bpa Wojciecha Ziemby. Przejęła ona i połączyła tradycje pielgrzymek warmińskich oraz łomżyńskich.
Pierwszym Kierownikiem Pielgrzymki został Ks. Hieronim Mojżuk, ówczesny proboszcz parafii Becejły, a następnie parafii Rajgród. Funkcję tę pełnił w latach 1993-1999. On był przede wszystkim twórcą trasy wiodącej z Ełku na Jasną Górę.
Drugim kierownikiem Pielgrzymki został ks. Kazimierz Gryboś – proboszcz parafii pw. Ducha Świętego Pocieszyciela w Giżycku, następnie parafii pw. św. Aleksandra w Suwałkach i obecnie parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Giżycku. Funkcję tę pełnił w latach 2000 – 2014. W tym czasie dokonała się korekta trasy, mająca na celu opuszczenie takich odcinków dróg krajowych, na których istniało duże natężenie ruchu przede wszystkim TIR-ów.
Od 2015 r. funkcję Kierownika Pielgrzymki pełni ks. Łukasz Kordowski – obecnie proboszcz parafii pw. NSPJ w Orzyszu.
Zadaniem Kierownika Pielgrzymki jest przede wszystkim uzgodnienie trasy pielgrzymki i uzyskanie pozwolenia na jej przejście drogami, od ich właścicieli, a także objazd trasy, który dokonuje się na ok. 3 miesiące przed wyjściem pielgrzymki. Zapewnienie każdej z grup przewodnika, zorganizowanie głównej grupy zabezpieczającej pielgrzymkę, zorganizowanie szkoleń dla osób kierujących ruchem, aby uczestnikom zapewnić bezpieczeństwo w drodze, przygotowanie apteczki, itp. Kierownik zwołuje spotkania z przewodnikami, na których omawiane są sprawy organizacyjne i duchowe. W czasie trwania pielgrzymki Kierownik zazwyczaj idzie w czołówce I grupy, nadając tempo marszu dla całej kolumny, a oczy musi mieć z przodu i z tyłu, reagując na wszystko, co się dzieje, aby pielgrzymka mogła dotrzeć na Jasną Górę i by była pielgrzymką.
Struktura
Główną strukturę Pielgrzymki Ełckiej tworzą małe grupy pielgrzymkowe liczące średnio od 50 – 120 pątników, które prowadzą kapłani – przewodnicy, Poszczególni przewodnicy koordynują sprawy organizacyjne, umożliwiające pracę duszpasterską w grupie podczas trwania pielgrzymki. Powołują oni służbę porządkową dla grupy, organizują przewóz bagażu, ustalają z władzami kościelnymi plan przemarszu do momentu połączenia się z główną grupą pielgrzymkową. Pielgrzymów wspomagają służby: kwatermistrzowska, porządkowa, zdrowia, techniczna oraz muzyczna. Spełniają one funkcje pomocnicze w stosunku do pątników, pomagając im w realizacji zamierzonego celu.
Pielgrzymka jako forma duszpasterstwa w diecezji i jako forma ruchu turystycznego wymaga przygotowania w dwóch płaszczyznach: ogólnopolskiej i diecezjalnej. Wymiar ogólnopolski jest realizowany przez spotkania i rekolekcje kierowników oraz duszpasterzy pielgrzymek. Organizatorami są Kierownicy pielgrzymek diecezjalnych. Uczestnicy spotkań formacyjnych zdobyte doświadczenia wykorzystują na gruncie pielgrzymek w swoich diecezjach.
Charakterystyczne elementy Ełckiej Pielgrzymki Pieszej
Ełcka Pielgrzymka Piesza zrodziła się z pragnienia serc ludzi rozkochanych w Bogu i Matce Najświętszej. Udział w rozwój pielgrzymki ełckiej wnieśli organizatorzy, uczestnicy i współpracownicy – kapłani oraz wierni parafii, przez które wiedzie szlak pielgrzymki.
W trzydziestoletniej historii pielgrzymki tysiące dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych formowały na niej swoje życie. Dzięki duszpasterstwu pielgrzymkowemu działającemu w diecezji ełckiej dokonywała i dokonuje się nieprzerwana przemiana wielu ludzkich serc.
Ełcka pielgrzymka wędruje przez przepiękne ziemie Pojezierza Mazurskiego, Kurpiowszczyzny, Niziny Mazowieckiej, Puszczy Kampinoskiej, Puszczy Mariańskiej, Wysoczyzny Piotrkowskiej i Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.
Każda pielgrzymka posiada swoje hasło, które najczęściej nawiązuje do tematu przewodniego roku duszpasterskiego, wokół którego skupiają się konferencje, rozważania i modlitwy pielgrzymów. Pielgrzymi w czasie V Pieszej Pielgrzymki Ełckiej na Jasną Górę nieśli duży drewniany krzyż, który był znakiem zadośćuczynienia za grzechy, a równocześnie błaganiem, aby Polacy nie zabijali dzieci nienarodzonych, aby wspierali się wzajemnie i żyli w zgodzie. Podczas XIII Pielgrzymki zmierzali do Tronu Jasnogórskiej Pani, niosąc kopię Obrazu Jezusa Miłosiernego, który miał swoją peregrynację w naszej diecezji. W XVII Pielgrzymce niesiono obraz św. Brunona z Kwerfurtu, Biskupa – misjonarza i męczennika z racji obchodów 1000-lecia Jego męczeńskiej śmierci na terenie naszej diecezji. W XXIV EPP niesiony był krzyż – kopia Krzyża Światowych Dni Młodzieży, które w 2016 roku miały miejsce w Krakowie. Specyficzną Pielgrzymką była XXVIII, w której udział wzięli tylko kapłani. Spowodowane to było dynamicznie zmieniającymi się przepisami sanitarnymi. W kolejnym roku wyruszyła XXIX EPP w nieco zmienionej formie. Zorganizowana była w dwóch grupach, które wyruszyły z Ełku. W tym roku wyruszymy po raz XXX na EPP. Chcemy iść w bardzo konkretnej intencji – prosząc Niepokalane Serce Matki Bożej o pokój na świecie oraz o nawrócenie Rosji.
Od początku istnienia Ełckiej Pielgrzymki Pieszej na Jasną Górę mocno w jej historię wpisują się alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku, służąc w sprawnej organizacji i działaniu pielgrzymki. Klerycy wspierają księży przewodników poszczególnych grup oraz swoją postawą świadczą o Chrystusie, dając tym samym przykład wiary młodym ludziom, uczestnikom pielgrzymki.
W pątnicze szlaki wpisali się: Biskup Wojciech Ziemba, ś+p Biskup Edward Samsel, Bp Romuald Kamiński i Bp Jerzy Mazur, który trzykrotnie wraz z pielgrzymami przez 14 dni szedł i głosił Słowo Boże.
Trasa Pieszej Pielgrzymki Ełckiej
Z powodu dużej liczby pielgrzymów oraz ze względów duszpasterskich pątnicy przemierzają pielgrzymkowy szlak w grupach. Poszczególne grupy wyruszają na trasę z miejscowości: Augustów, Ełk, Giżycko, Gołdap i Olecko, Pisz i Suwałki. Pielgrzymka Diecezji Ełckiej należy do najdłuższych w Polsce, zarówno, jeśli chodzi o ilość dni, jak i kilometrów. Pielgrzymi do pokonania mają prawie 560 km w ciągu 14-17 dni. Codziennie przemierzają około 35 km. Jest to jedna z najdłuższych pielgrzymek w Polsce, która ku Jasnej Górze zmierza drogami diecezji: ełckiej, warmińskiej, płockiej, warszawskiej, łowickiej, łódzkiej i częstochowskiej, oraz województw: podlaskiego, warmińsko-mazurskiego, mazowieckiego, łódzkiego i śląskiego. Pielgrzymi wraz z upływem lat zaskarbili sobie życzliwość proboszczów i mieszkańców mijanych parafii i miejscowości, tak, że obecnie większość noclegów jest u gospodarzy, na plebaniach, czasem w szkole, bądź remizie strażackiej.
Motyw i cel podejmowania trudu pielgrzymowania
Pielgrzymka jest wędrówką wierzących do miejsca, które jest uświęcone szczególną obecnością Boga. Pątnik odbywa pielgrzymkę po to, aby w tym szczególnym miejscu się modlić w bardzo szczególnej atmosferze, by szukać Boga i spotkać się z Nim na płaszczyźnie kultowej. Piesza pielgrzymka jest jedną z praktyk życia religijnego chrześcijanina.
Motywacje pieszego pątnictwa wynikają przede wszystkim z religijnych przekonań uczestników. Człowiek wyraża w ten sposób istotę swojego życia i przejawia wolę pielgrzymowania z Bogiem – Pielgrzymem. Obecnie można by zauważyć i wskazać trzy główne cele podjęcia trudu pielgrzymowania: • uczczenie Boga, uwielbienie Chrystusa i Jego Najświętszej Matki; • odpokutowanie za grzechy; • wybłaganie sobie lub komuś łask Bożych przez pośrednictwo Matki Bożej.
Motywem, dla którego najczęściej decydowano się na pielgrzymowanie było pragnienie pogłębienia swojej wiary, chęć szczególnego obcowania z Bogiem i Matką Bożą. Bardzo często pielgrzymi upatrywali w Pielgrzymce szansę nawrócenia, odnowy i zmiany życia na lepsze.
W motywach religijnych uczestnictwa w Pielgrzymce należy rozróżnić intencje prywatne pątnika oraz intencje, które zanosi on w imieniu całej wspólnoty Kościoła powszechnego, lokalnego, parafialnego. Wyraźnie zarysowują się intencje błagalne, dziękczynne i przebłagalne.
Podczas pielgrzymiej drogi realizowane są również cele poznawcze przez odkrywanie chrześcijańskich i turystycznych walorów miejsc, przez które przechodzi pielgrzymka. Punktem docelowym Pielgrzymki Ełckiej jest sanktuarium Czarnej Madonny na Jasnej Górze.
Ks. Seweryn Modrzejewski
Ks. Kazimierz Gryboś
Ks. Łukasz Kordowski
