Obecny rok duszpasterski przeżywamy pod hasłem „W mocy Bożego Ducha”. Głównym zadaniem tego roku jest misja wszystkich ochrzczonych i bierzmowanych. Kiedy apostołowie wyszli z Wieczernika po otrzymaniu Ducha Świętego, poszli pełnić misję głoszenia prawdy o Chrystusie Zmartwychwstałym. Każdy chrześcijanin ma również misję do spełnienia, bo jest napełniony Duchem Świętym. Otwierając się na działanie Ducha Świętego, otrzymujemy Jego owoce. Te owoce są wynikiem ścisłej współpracy człowieka z Duchem Świętym i są te same dla wszystkich. Można je osiągnąć przez życie sakramentalne, modlitwę, formację oraz systematyczną pracę nad sobą. Jednym z takich owoców Ducha Świętego jest pokój.
Pokój pragnieniem człowieka
Pokój jest przedmiotem najgłębszych pragnień każdego człowieka, który kieruje się w swoim życiu czystymi intencjami. Nie tylko pragnie on życia wolnego od konfliktów czy wojen, ale pragnie życia pełnego, szczęśliwego i dobrze zrealizowanego. To pragnienie jasno wyraża jedna z najbardziej znanych próśb Starego Testamentu: „Proście o pokój dla Jeruzalem, niech zażywają pokoju ci, którzy ciebie miłują! Niech pokój będzie w twoich murach, a bezpieczeństwo w twych pałacach! Przez wzgląd na moich braci i przyjaciół będę mówił: Pokój w tobie!” (Psalm 122, 6) Jednak łatwo możemy zauważyć, że ludzkie wysiłki podejmowane w kierunku zachowania pokoju okazują się niewystarczające. Człowiek własnymi siłami nie jest w stanie osiągnąć stałego i trwałego pokoju, o czym świadczy chociażby kruchość wielu traktatów pokojowych, po których natychmiast rozpoczynają się nowe, coraz liczniejsze wojny.
Prawdziwy pokój jest od Boga
Św. Jan XXIII w encyklice „Pacem in terris” bardzo mocno podkreśla, że pokój jest przede wszystkim darem Bożym, a nie tylko osiągnięciem człowieka. Pokój to rzecz tak wspaniała i wzniosła, że człowiek pełen nawet najlepszej woli, nie jest w stanie tego dokonać, w oparciu o swoje własne siły. Konieczna jest zatem pomoc samego Boga, aby społeczność ludzka stała się możliwie najlepszym odbiciem Królestwa Bożego. Z kolei bł. ks. Michał Sopoćko zwraca uwagę na to, że tylko Chrystus przynosi pokój trwały, wewnętrzny i trwały, bo usuwa grzeszną przyczynę niepokoju, jaką jest grzech.
Pokój świata a pokój Chrystusa
Pokój daje zarówno Chrystus, jak i świat. Pokój oferowany przez świat jest pokojem obłudnym, pozornym, który zawsze kończy się konfliktami lub wojną. Świat nie może dać prawdziwego pokoju, ponieważ nie uznaje Boga. Świat poprzez grzech wprowadza nieład sumienia, określając dobro i zło według własnego widzimisię, zależnie od własnych korzyści materialnych albo żądzy władzy. Sam Chrystus oświadcza apostołom: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daje wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka” (J 14, 27). Pokój Chrystusowy to jest pokój pośród prześladowań. Taki pokój jest wynikiem głębokiej jedności z Chrystusem umierającym na krzyżu. To jest prawdziwy pokój wielu męczenników i wyznawców, to jest prawdziwy pokój tych wszystkich, którzy służą prawdzie.
Pokój Maryi
Najwspanialszym przykładem prawdziwego pokoju jest pokój Maryi. W Jej życiu wydarzyło się wiele rzeczy nieprzewidzianych i zarazem trudnych: męcząca podróż z Nazaretu do Betlejem, brak miejsca w gospodzie, poszukiwanie prowizorycznego schronienia w nocy, ucieczka do Egiptu, męka i śmierć krzyżowa Jej Syna. To wszystko nie spowodowało jednak zmieszania w jej sercu. Maryja nie protestuje, nie bulwersuje się wydarzeniami, które Ją przerastają. Ona po prostu rozważa w milczeniu to, co się dokonuje, zachowuje to w swojej pamięci i w swoim sercu, rozmyślając nad tym ze spokojem i pogodą ducha. To właśnie taki pokój wewnętrzny chcielibyśmy zachować pośród burzliwych i niezrozumiałych wydarzeń historii, których sensu często nie pojmujemy.
