Dlaczego mam poświęcać się na rzecz wspólnoty? Chcę być pierwszy, nigdy ostatni, chcę dostępować zaszczytów, dominować, być doceniany i obsługiwany przez innych. A poza tym chcę dużo posiadać! Sami ustalamy kryteria wielkości według nauki tego świata, tymczasem Pan Jezus proponuje inną normę: mierzy się ją służbą przez to, co dajemy a nie przez to, co posiadamy. Chcesz być pierwszym? Służ. To droga wyznaczona przez Jezusa. On będąc Sługą, jednocześnie pozostał Królem!
Wspólnota Apostołów
Pewnego razu sprzeczka zburzyła podniosły charakter uczty paschalnej. W niezwykle ważnej dla Jezusa chwili Apostołowie kłócili się o pozycję, funkcję i godność „kto z nich jest ważniejszy” (Łk 22,14-27). Można więc wnioskować, że musiało być kilku kandydatów na to stanowisko. Możliwe, że spór dotyczył miejsc zajmowanych przy stole. Te najbliższe Jezusa
były najważniejsze i najbardziej honorowe. Motyw bycia pierwszym, znamy również z Ewangelii Łukaszowej. W drodze do Jerozolimy (Łk 9,46-48) uczniowie zastanawiali się nad tym, kto z nich jest największy. Jest to początkowa faza działalności Jezusa, apostołowie
dopiero zaczęli się zastanawiać nad swoją funkcją w gronie uczniów Mistrza. Natomiast, przy końcu Jego działalności na ostatniej wieczerzy zaczynają się spierać o swoją pozycję w tej wspólnocie.
Nasze wspólnoty
Echo sporów o ważność, wśród grona apostołów, pobrzmiewa również w naszych wspólnotach, osiągając różne natężenie. Żyjąc w świecie, często przejmujemy świadomie lub nie, jego sposób myślenia. Jeżeli chcemy być uczniami Jezusa, poszukajmy odpowiedzi u naszego Mistrza.
Jezus, często swoimi słowami wywoływał zdziwienie, niejednokrotnie burzył ustalony porządek, głosił nauki, które odrzucano, a to, co świat uważał za bezwartościowe, On podnosił i czynił cennym. Tak też było ze służbą. W czasach Jezusa uważano powszechnie, że służba poniża i nie godzi się człowiekowi dobrze urodzonemu zniżać do poziomu sługi.
Kiedy uczniowie pokłócili się, Jezus z cierpliwością jak wyrozumiały wychowawca tłumaczy na przykładach ewangeliczny sposób rozumowania. Jasno wskazuje, że we wspólnocie uczniów ma być inaczej niż w świecie. Obala popularną logikę świata, która ma zapędy w kierunku wykorzystania drugiego człowieka. „Ja jestem wśród was jako ten, który służy”(Łk 22,27). Zachęca uczniów, aby przyjąć prawdziwą rewolucję Ewangelii, to jest prawdę, że aby królować, trzeba służyć, trzeba stać się najmniejszym i być sługą wszystkich. „U was tak być nie może. A najważniejszy z was niech będzie jak najmłodszy a przełożony jak ten, który usługuje” (Łk 22,26). Oznacza to odwróconą hierarchię wartości, w której nie władza, panowanie nad innymi i bycie obsługiwanym jest najważniejsze, ale w której najwyższą normę stanowi służba, miłość bliźniego i pokora.
Jezus przyszedł po to, aby służyć. Całe Jego ziemskie życie upłynęło pod znakiem służby, aż po krzyż i oddanie życia. W tej służbie Ojcu Jezus służył człowiekowi, zbawiając go, i uczył, jak uczeń, na wzór Nauczyciela, ma służyć braciom. Jezus pokazuje, że prawdziwa wielkość polega na wspaniałomyślnej i bezinteresownej służbie drugim. W Jego służebnej postawie ci, którzy za Nim idą, powinni stawać się na Jego wzór sługami.
Dar Eucharystii
W darze Eucharystii Jezus ukazuje się jako sługa. Każdy, kto przyjmuje Eucharystię, powinien czerpać z Jezusa wzór życia chrześcijańskiego. Można więc powtórzyć za ojcami Soboru Watykańskiego II, że Eucharystia buduje Kościół, dając wyraz jedności Ludu Bożego (KK 11), wciąż na nowo buduje tę wspólnotę, w której Chrystus jest pierwszym, który uniżył się tak bardzo, że oddał życie za nas, a pozostając stale obecnym w Kościele, ciągle na nowo, w każdej Mszy świętej, odnawia i powtarza tajemnicę ofiary, którą złożył Ojcu z siebie samego na krzyżu. Ten Jezus, który jest pośród nas obecnym, jest zatem Sługą. To doświadczenie powinno głęboko nas dotykać i kształtować nasz sposób myślenia, postawy i decyzje. Przykład Mistrza, który wydał siebie na ofiarę, nie pozostawia żadnych wątpliwości co do właściwej postawy uczniów. A służąc zapomnianym, maluczkim i ubogim, także i my otrzymujemy czułe objęcia Boga. (por. papież Franciszek).
