Dzieło Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa jest modlitewnym ruchem religijnym, który zaistniał i działa w ramach diecezji ełckiej. Jego początki sięgają września 2002 r. kiedy miało miejsce spotkanie Wspólnot Katolickich z terenu diecezji ełckiej pod patronatem ówczesnego biskupa Edwarda Samsela. W charakterze gościa brał udział ks. bp. Bronisław Dembowski, który w swoim słowie powiedział: Wspólnoty są po to, aby wspierały swego Pasterza. To zdanie stało się „iskrą”, którą odczytała w swoim sercu pani Danuta Bąk. Dwa tygodnie po tym spotkaniu pani Danuta miała już gotowy plan działania, który przedstawiła ks. inf. Włodzimierzowi Wielgatowi. Projekt ten ciesząc się dobrym uznaniem, został przedłożony biskupowi Edwardowi Samselowi, który zaakceptował inicjatywę i 7 grudnia 2002 r. odprawił pierwszą Mszę św. inaugurującą Dzieło, udzielając pasterskiego błogosławieństwa jego pierwszym członkom. Wspólnota zaczęła szybko się rozrastać, przybywało członków dzieła.
Po śmierci bp. Edwarda Dzieło zyskało uznanie i błogosławieństwo jego następcy – biskupa Jerzego Mazura. W 2003 r. ksiądz biskup ustanowił Duchowego Opiekuna Dzieła Nieustannej Nowenny w osobie ks. infułata Włodzimierza Wielgata. Bogu dziękujemy za założycieli Dzieła, którymi są śp. Danusia Bąk oraz śp. ks. inf. Włodzimierz Wielgat polecając ich Bożemu Miłosierdziu.
Charyzmat wspólnoty jaką jest Dzieło polega na tym, że:
- Jest ruchem modlitewno – formacyjnym, powstałym z inicjatywy wiernych świeckich zrzeszających się w grupy o określonej liczbie, celem zapewnienia jednomyślności i ciągłości modlitwy według konkretnych intencji. Ruch ten zrodził się w diecezji ełckiej jako odpowiedź na postulaty Soboru Watykańskiego II o działaniu wiernych świeckich w duchu uczestnictwa w posłannictwie Kościoła na sposób żywego narzędzia (por. KK 33; DA 5, 6, 13, 19).
- Nazwa – Dzieło Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa wskazuje i określa duchowość ruchu,
- Dzieło Nieustannej Nowenny żyje i działa w ramach diecezji ełckiej na mocy zezwolenia Biskupa Diecezjalnego i pod jego auspicjami zgodnie z prawem (por. kan. 210–216; 298–301).
- Zasadniczym terenem działania grup modlitewnych jest parafia.
- Treść modlitwy stanowi Koronka ku czci Ducha Świętego zaopatrzona aprobatą Ełckiej Kurii Diecezjalnej.
- Znakiem rozpoznawczym Dzieła Nieustannej Nowenny jest graficzny symbol akcentujący istotne elementy ruchu. Na niebieskim tle widnieje symbol Ducha Świętego w postaci gołębicy, tryskające od Niego promienie oznaczają siedem darów Ducha Świętego. Dwie postacie ludzkie oznaczają tych, którzy zanoszą do Boga modlitwę błagalną i uwielbienia. Wokół znajduje się napis: Dzieło Nieustannej Nowenny.
Na przestrzeni dziewiętnastu lat istnienia, w grudniu zainaugurowany zostanie XX rok, w którym ok. 8000 osób modli się Koronką do Ducha Świętego. Intencje modlitewne każdego roku są podawane do zatwierdzenia Biskupowi Ełckiemu.
Od 2004 r. zainicjowano kolejny element formacyjny członków dzieła – Biuletyn, w którym do ostatnich swoich dni materiały zamieszczał ks. Infułat oraz jego następcy i opiekunowie. Teksty te są bardzo cennym źródłem, a także dobrym drogowskazem dla całej wspólnoty.
Ks. Włodzimierz pisał między innymi o nieocenionym i niedocenianym darze Bożym, jakim jest modlitwa. Wokół nas możemy spotkać ludzi, którzy się nie modlą lub modlą się w zależności od nastroju ducha albo gdy zostaną dotknięci cierpieniem. Tymczasem nasz Pan, Jezus Chrystus wzywa nas, byśmy „nie ustawali w modlitwie”. (por. Łk 18,1)
Trwający w Dziele Nieustannej Nowenny jeśli całym sercem zanurzą się w modlitwie, to w ten sposób współdziałają z Duchem Świętym w budowaniu Królestwa Bożego. Ten dar jest sercem i fundamentem naszego Dzieła. Każdy, kto włącza się swoją modlitwą, wzmacnia most łask. Trzeba więc ogromu modlitwy, aby rozpalić oziębłe dusze, by chciały zanurzyć się w Bożym miłosierdziu. W dobie pandemii koronawirusa, lęku i niepokoju wróćmy do systematycznej, wytrwałej modlitwy, bo tylko w niej doświadczymy żywego Boga obecnego pośród nas. „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20).
Święty Paweł w liście do Tymoteusza przypomina nam, jak ważna jest modlitwa we wspólnocie Kościoła oraz za wszystkich ludzi, bez względu na pochodzenie, zajmowane stanowisko, sprawowaną funkcję. Święty Paweł podkreśla też, że to modlitewne zaangażowanie może prowadzić człowieka, uzdalniać go do tego, by jego życie było ciche, pobożne, pokorne, godne. Modlitwa, a więc kontakt z Bogiem, żywa z Nim relacja uszlachetniają człowieka, zmieniają optykę patrzenia na świat, na drugiego człowieka, na siebie samego. Relacja z Bogiem uzdalnia każdego z nas do poznania i przyjęcia prawdy, a co za tym idzie – do głoszenia jej innym, do apostołowania. Czy jestem człowiekiem modlitwy? Czy modlę się za swoich bliskich? I wreszcie, czy modlę się za tych, których kocham wciąż za mało?
W trzecim roku duszpasterskim „Eucharystia daje życie” tematem będzie: „Posłani w pokoju Chrystusa”, a mottem biblijnym: „ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” (J 6, 57). Ojciec Święty Jan Paweł II pragnął, abyśmy zachwycili się darem Eucharystii, gdyż Msza św. nie jest jednym z wielu cennych darów, ale jest to dar największy, jaki otrzymaliśmy od Chrystusa. W Eucharystii Chrystus uczynił „dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia” (EE 11). Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego. W Niej bowiem zawiera się całe dobro duchowe Kościoła” (EE 1).
Dziękując za każde poświecenie się na rzecz DNNUJ, życzymy odwagi, by Jezus Eucharystyczny wlewał w nasze serca nadzieję i miłość w dawaniu świadectwa naszej wiary.
Monika Rogińska
