Czas ma to do siebie, że mija… a ja przesuwam w tym ciągłym przemijaniu „zdrowaśkowe” paciorki różańca i wmyślam się w treści przemodlonej Ewangelii, którą mogę dotykać rękami…
Uczę się siebie i innych z tych przedziwnych „stron” mądrości Jezusowego Życia. Jest ono rejestrowane macierzyńską obecnością we wszystkich chwilach i ma w sobie niepojętą moc twórczych pragnień…
I ta moja codzienność rozbiegana…,
i te myśli stale na wyrost…,
i to zatroskanie przeważnie za duże…,
i ta doskonałość wciąż niedoskonała…,
i to wszystko tak bardzo ku Górze skierowane, a tak wziemięwstąpione…
Poprzez Radosne przyjście Twoje 6w ubóstwie…
Poprzez Światła Twojego czystego życia… Poprzez Mękę Twoją z posłuszeństwa przyjętą…
Poprzez Chwalebne Zmartwychwstanie Twoje…
W tym szczególnym czasie niepokoju – z naszego parafialnego „zagłębia różańcowego” modlę się w tegorocznym październikowym czasie pandemii… o potrzebne Dary dla każdego z nas… i świata całego…
W atmosferze jesiennych zamyśleń ogarniamy wszystkie nasze dzienne sprawy, które dokonują się w naszym Sanktuarium, przywołując na pamięć w szczególności te, co to wpisują się głęboko w naszą chrześcijańską duszę…
Wspólnota Litewska – w każdą pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca uczestniczy we Mszy świętej, która poprzedzona jest modlitwą Koronki do Bożego Miłosierdzia. Stało się już tradycją, że Święto Podwyższenia Krzyża Świętego – jest jednocześnie pamiątką sprowadzenia do Suwalskiego Sanktuarium Relikwii bł. ks. bp Teofila Matulionisa. W czasie uroczystej Mszy świętej udział biorą wspólnoty i Litwinów i Polaków. Przepiękna oprawa liturgiczna – poruszający śpiew w czasie Eucharystii, a w tym wymowna homilia ks. Jaremy Sykulskiego – Kustosza Sanktuarium – są po prostu ukazaniem, jak ważna jest jedność Kościoła Chrystusowego, w którym „nie ma względu na osobę”, bowiem wszyscy przez Boga jesteśmy tak samo umiłowani.
To bardzo ważne, aby pielęgnowane były, szczególnie w takich miejscach jak Sanktuarium, tradycje chrześcijańskie, które łączą, a nie dzielą. Obecność Relikwii bł. ks. bp Teofila są pośród innych Relikwii w naszym Sanktuarium jednoznacznym potwierdzeniem i spełnieniem Jezusowego pragnienia: „Aby byli jedno”.
Bł. S. Kanizja Mackiewicz – Nazaretanka, Męczenniczka z Nowogródka – Patronka Nauczycieli, „szykowana” na Patronkę Parafialnej Podstawowej Szkoły Polsko – Romskiej z Oddziałami Integracyjnymi w Suwałkach – jest również obecna w Sanktuarium nie tylko w ołtarzu poświęconym polskim Męczennikom, ale też w specjalnej Tablicy Pamiątkowej pośród tablic śp. suwalskich zasłużonych nauczycieli. To wymowne miejsce w kruchcie kościoła przyciąga wzrok przybywającym do świątyni, co stwarza możliwość szerzenia kultu – tej mało jednak znanej -suwalczanki Męczenniczki. To właśnie w Suwalskim Sanktuarium rozpoczęły się Czuwania Nauczycieli z Miasta Suwałk i tu podtrzymywana jest tradycja spotkań nauczycieli i wychowawców. Jakkolwiek obecne trudne uwarunkowania w jakiejś mierze ograniczają możliwości spotkań, to jednak ważne jest pragnienie kontynuacji rozpoczętego wcześniej dzieła.
Dzień Dziecka Utraconego – spotkanie na Eucharystii rodziców, bliskich, przyjaciół oraz całej wspólnoty modlących się w Sanktuarium – na dorocznym przeżywaniu jedności z tymi, którzy utracili z różnych powodów swoje dzieci, jest udziałem w pełni uzasadnionym, bowiem na tym polega nasze chrześcijańskie świadectwo wiary, aby „płakać z tymi, którzy płaczą”. Wzruszająca oprawa liturgiczna, a także zakończenie nabożeństwa wypuszczeniem w niebo białych balonów – z wypisanymi przez rodziców – imionami utraconych dzieci jednoczą obecnych w nadziei spotkania kiedyś w wieczności ze wszystkimi, których kochamy.
Droga Krzyżowa Uzdrowienia – w każdy drugi piątek miesiąca gromadzi suwalczan, którzy wytrwale podejmują trud wewnętrznego i zewnętrznego przeżywania wielkiej Tajemnicy Zbawienia, aby w ten sposób pogłębiać swoje doświadczenie wiary i wspólnoty z Chrystusem w tym najważniejszym dla nas, katolików Misterium Zbawczym. Po Mszy świętej w Sanktuarium – o godz. 18.00 – następuje Nabożeństwo Drogi Krzyżowej alejami Parku Miejskiego, a po rozważaniach 14 Stacji – Adoracja Krzyża Monstrancji w świątyni – do godz. 22.00. Możliwość przytulenia się do Krzyża, jak też zanurzenia się w Tajemnicy Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa – to wielkie, comiesięczne rekolekcje, które są umocnieniem, zwłaszcza na ten niełatwy czas koronawirusowych niemocy, lęków, a nawet przerażenia. „Gdy grom się zbliża, pospiesz do Krzyża, on cię uchroni, ocali”
Na listopad 2020 r. Bożenna Szynkowska
