Na stronie internetowej polskaniezwykla.pl jest następująca wiadomość: 21 sierpnia 2007 roku około godz. 15:00 nad jeziorami mazurskimi gwałtownie załamała się pogoda. W ciągu kilkunastu minut wiatr uzyskał siłę 12 stopni w skali Beauforta i wiał z prędkością 130 km/h, powodując fale do trzech metrów wysokości. Było to tak nagłe zjawisko, że większość jachtów, żaglówek, łodzi i kajaków nie zdążyła wpłynąć do bezpiecznych miejsc. W niektórych rejonach wystąpiło zjawisko „białego szkwału”, tzn. że burza przychodzi nagle z jasnego nieba. W wyniku tej tragedii śmierć poniosło dwanaście osób.
Ratunek
Po przejściu gwałtownej nawałnicy władze regionu i służby ratunkowe natychmiast przystąpiły do akcji na lądzie i wodzie, aby udzielić pomocy poszkodowanym. Działania podjęli także duszpasterze i wierni parafii diecezji ełckiej, niosąc pomoc duchową poprzez modlitwę w intencji ofiar katastrofy.
Modlitwa
W listopadzie 2007 roku – kilka miesięcy po tragicznym „białym szkwale” – w kościele Matki Bożej Różańcowej w Mikołajkach odbyły się Zaduszki Żeglarskie. Wydarzenie to miało formę modlitwy z udziałem księdza biskupa Jerzego Mazura, księdza Jerzego Szorca – ówczesnego proboszcza parafii Matki Bożej Różańcowej, rodzin i znajomych ofiar szkwału, służb ratunkowych, władz regionu oraz duszpasterzy i mieszkańców miasta. Uczestnicy uroczystości pokazali, że wierzą w siłę modlitwy o pokój i nadzieję w sercu po śmierci bliskiej osoby. Potwierdzili wiarę w dobroć i miłosierdzie Boga, który wysłuchuje modlitw za zmarłych, wprowadzając ich do „wiecznego portu”.
Pomnik
Przy kościele Matki Bożej Różańcowej w Mikołajkach postawiono pomnik dedykowany ofiarom „białego szkwału” na jeziorach mazurskich. Na tablicy pamiątkowej znajduje się tekst modlitwy rybaków bretońskich: „Strzeż mnie, Panie Boże, moja łódź jest taka mała, a morze takie wielkie” oraz napis: „Pamięci tych, którzy 21 sierpnia 2007 po przejściu białego szkwału nie wrócili do portu”. Obok pomnika postawiono krzyż zbudowany z elementów połamanego masztu.
Śpiew
Autorzy pieśni żeglarskich opowiadają w swoich utworach o sztormach i śmierci wśród fal. Oto kilka fragmentów ballad szantowych, których twórcy zwrócili uwagę na wielkie znaczenie wiary w Boga.
Poniższy utwór przedstawia zmagania żeglarzy z potęgą sztormu. Ostatnia zwrotka tworzy formę modlitwy za ludzi morza.
Płyną prądy, wieje wiatr – zawsze było tak.
Tylko głupiec chce z nimi się mierzyć.
Boże, pomóż tym, co w morzu dziś są
I chroń tych, co nie mogą przeżyć.
(Zabierz nas na ląd, Cztery Refy)
Przejście „na drugi brzeg”, czyli godzinę śmierci, można przedstawić w stylu poetyckim:
Siedzi w niebie siwy anioł,
ostry ma scyzoryk
I tak sobie w ciszy struga,
struga łódki z kory.
I sam nie pamięta
ile to już lat
wystrugane z kory łódki
puszcza anioł w świat.
W łódce miejsca nie za wiele,
ot, dla jednej duszy,
co ją z ziemi do anioła
łódka przewieźć musi.
Lecz gdy miłość wielka
trudno rozstać się,
w jednej łódce hen do nieba
płyną dusze dwie.
(Łódki, Andrzej Korycki)
Podczas rejsu zdarzało się, że statek wpływał na skały ukryte pod powierzchnią wody, co powodowało jego zatopienie. Autor wskazuje na modlitwę w intencji zaginionych na morzu.
Czarne skały w morzu tkwią
Jak drapieżne szpony,
Zimną je obmywa łzą
Ocean niezmierzony
Wielu dzielnych chłopców już
Znalazło śmierć w odmętach
Pamiętamy o nich my
I dobry Bóg pamięta
(Gniew morza, North Cape)
Do brzegu
Przy odsłonięciu pomnika ofiar „białego szkwału” w listopadzie 2007 roku ksiądz biskup Jerzy Mazur wskazał na obowiązek przestrzegania zasad bezpieczeństwa na wodzie oraz modlitwę w czasie wakacyjnego wypoczynku. W związku z tym organizowane są latem w Giżycku i Mikołajkach wydarzenia religijno-kulturalne adresowane do przebywających w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich np. „Lato z Chrystusem na Mazurach” i „Z Maryją na jeziorach”. Ponadto, wierni śpiewają w kościołach znaną pieśń:
Czy toń spokojna, czy huczą fale
Gdy Ty Twe dzieci w Swej opiece masz
Wznosimy modły dziś ku Twej chwale
Boś Ty nam tarczą, Boże Ojcze nasz.
(Pod Twą obronę, W. Troschel)
ks. Grzegorz Kunko
