Msza św. jest Ofiarą Chrystusa uobecniającą się na sposób bezkrwawy podczas Przeistoczenia na słowa kapłana. Jak mawiał św. Tomasz z Akwinu: „Wartość jednej Mszy św. jest taka, jak śmierć Chrystusa na Krzyżu”. Jezus udziela nam łask i swoich zasług poprzez Ofiarę Mszy św. Przyjmowanie Komunii św. rodzi konkretne owoce.
Pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem
Pierwszym owocem przyjmowania Eucharystii w Komunii jest głębokie zjednoczenie z Chrystusem Jezusem, który powiedział: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6, 56). W Dzienniczku św. Faustyny czytamy, że gdyby aniołowie mogli zazdrościć, to zazdrościliby nam dwóch rzeczy: cierpienia i Komunii św.
Pogłębia i odnawia życie łaski otrzymanej na chrzcie
Komunia święta w przedziwny sposób dokonuje w naszym życiu duchowym tego, czego pokarm materialny w życiu cielesnym. Znane są też osoby, które przez długi czas żyły, nie przyjmując pożywienia, a ich jedynym pokarmem była Komunia św. Jedną z pierwszych była wiejska francuska dziewczyna Alpais, żyjąca w VIII wieku. Podobnie św. Mikołaj z Flue w Szwajcarii w XV wieku jako pustelnik przeżył 20 lat, nie jedząc niczego. Przyjmował jedynie raz na miesiąc Komunię św. Francuska mistyczka Marta Robin, żyjąca w XX wieku przez 50 lat żywiła się jedynie Komunią św. Teresa Neumann, niemiecka stygmatyczka, przez 36 lat przyjmowała tylko Komunię św.
Komunia chroni nas przed grzechem
Św. Faustyna pisze: „Widzę się tak słaba, że gdyby nie Komunia święta, upadałabym ustawicznie; jedno mnie tylko trzyma, to jest Komunia święta, z niej czerpię siłę, w niej moja moc. Lękam się życia, [jeśli] w którym dniu nie mam Komunii świętej. Sama siebie się lękam. Jezus utajony w Hostii jest mi wszystkim. Z tabernakulum czerpię siłę, moc, odwagę, światło; tu w chwilach udręki szukam ukojenia. Nie umiałabym oddać chwały Bogu, gdybym nie miała w sercu Eucharystii”.
Umacnia miłość
Jak pokarm cielesny służy do przywracania utraconych sił, tak Eucharystia umacnia miłość, która słabnie w życiu codziennym, a ożywiona miłość gładzi grzechy powszednie. Chrystus, dając nam siebie, ożywia naszą miłość i uzdalnia nas do uwolnienia się od nieuporządkowanych przywiązań do stworzeń; sprawia także, że zakorzeniamy się w Nim. Bł. Honorat Koźmiński, wielki czciciel Eucharystii pisze: „Chcesz wiedzieć, jaki jest skutek tego zjednoczenia? Jest nim powolne przemienianie się w Jezusa Chrystusa, bo jeżeli kropla wody drąży kamień, czegóż nie uczyni Pan Jezus w Komunii św., choćby serce przyjmującego było kamienne, często łącząc się z nim”.
Zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych
Eucharystia przez miłość, którą w nas rozpala, zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych. Im bardziej uczestniczymy w życiu Chrystusa i pogłębiamy przyjaźń z Nim, tym trudniej jest nam zerwać więź z Nim przez grzech śmiertelny. Celem Eucharystii nie jest jednak odpuszczenie grzechów śmiertelnych. Jest ono właściwe dla sakramentu pojednania. Eucharystia jest natomiast sakramentem tych, którzy pozostają w pełnej komunii z Kościołem.
Św. Jan Vianney mówił: „Nie ma nic tak wielkiego jak Eucharystia! Połóżcie wszystkie dobre czyny świata naprzeciw dobrze przyjętej Komunii św.: będą one jak ziarnko piasku wobec góry”.
ks. Jacek Uchan
