Minął czas wakacyjno – urlopowy. Co prawda był on szczególny ze względu na istniejące ograniczenia koronowirusowe, ale przecież nie był to czas stagnacji. W naszym Suwalskim Sanktuarium Bożego Miłosierdzia trwała nieustanna modlitwa w najważniejszych intencjach błagalnych, ale nade wszystko – właśnie z tego miejsca -płynęło nieustające uwielbienie Pana Boga za Jego Nieskończone Miłosierdzie dla nas i całego świata.
- Nieustanna Koronka do Bożego Miłosierdzia o każdej pełnej godzinie – gdy zegar z miejskiego Ratusza „oznajmiał” mieszkańcom Suwałk kolejną godzinę – w Suwalskim Sanktuarium Pomocnicy Jezusa Miłosiernego – prowadzili znaną modlitwę Koronki, której słowa przekazał s. Faustynie, sam Pan Jezus. Wierni, w tym wakacyjni pielgrzymi, mieli też bezustanną możliwość Adorowania Pana Jezusa, który w wystawionym Najświętszym Sakramencie, oczekiwał na każdego od świtu do późnowieczornej godziny 22-ej. Kapłan w konfesjonale – oczekiwał także na tych, którzy potrzebowali owego Miłosiernego Dotyku Łaski. Sanktuarium „tętniło” życiem, bo właśnie tu, w każdym dniu można było – i ufamy, że można będzie nadal – czerpać z niewyczerpanego Źródła Zbawienia, z Nieskończonego Bożego Miłosierdzia. Ci, którzy nie mogli przybyć bezpośrednio mieli możliwość włączania się do każdej „takiej” Koronki, modląc się w domu lub wszędzie, gdziekolwiek w tym czasie przebywali. Wiele osób włączyło się w tę codzienną modlitwę, tworząc Wspólnotę Pomocników Jezusa Miłosiernego, którzy przez całą dobę, o każdej pełnej godzinie czuwają na modlitwie, uwielbiając w ten sposób Boga Ojca, Bogatego w Miłosierdzie. „Miłosierdzie Boże ponad wszystkie dzieła Jego” (Ps. 144,9), Przeto Miłosierdzie Pańskie na wieki wychwalać będę” ( Ps.88,2).
- Pielgrzymka warszawskich skautów była poruszającym spotkaniem młodych ludzi, którzy na swojej turystycznej trasie odwiedzili nasze sanktuarium, a tym samym włączyli się w „rytm” modlitw. Ich Duszpasterz – dominikanin z warszawskiego Służewca – przewodniczył Eucharystii, a także o pełnej godzinie prowadził modlitwę Koronki. Wszyscy mieli okazję poznać historię naszej świątyni – obecnego sanktuarium – gdyż ks. Jarema Sykulski, kustosz i proboszcz, przybliżył im wielkie znaczenie istnienia sanktuarium, zwłaszcza teraz, gdy ludzie tak bardzo potrzebują umocnienia i nadziei. „Jest bardzo wielu ludzi przestraszonych, pogubionych, przeżywających traumę z powodu obecnego zagrożenia i obowiązujących ograniczeń, zatem to szczególne miejsce, Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, stało się dla wszystkich potrzebujących, pogubionych i osaczonych, miejscem umocnienia i osobistego nawrócenia. Miniony czas – zaznaczył ks. kustosz – ukazał nam wszystkim, jak bardzo współczesny człowiek potrzebuje pomocy nie tylko tej ludzkiej, ale nade wszystko potrzebuje Miłosierdzia Bożego, które leczy rany człowieczego lęku i swoistego osaczenia; już doświadczamy, jak obfite są owoce tego znamiennego czasu, który niespodziewanie „odwiedził” nas i cały świat. Nadal mamy nadzieję, że wytrwała modlitwa płynąca z tego sanktuarium będzie dla wielu możliwością spotkania człowieka z Bogiem”.
- Nabożeństwa Drogi Krzyżowej Uzdrowieni (każdy drugi piątek miesiąca), Czuwania Fatimskie (każdego 13-ego) wpisały się na stałe w modlitewny rytm życia sanktuarium i mają szczególne znaczenie nie tylko dla wiernych z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa, ale także dla wielu suwalczan. W okresie wakacyjnym, także ze względu na konieczne ograniczenia związane z pandemią, nabożeństwa te odbywają się w nieco innych warunkach, ale nadal są wielką szansą dla tych, którzy pragną poważnie traktować swoje życie Katolika – Polaka. W czasie każdej Eucharystii, ale też w czasie tych nabożeństw zanosimy wielkie modlitewne wołanie do Pana Boga, aby uzdrowił i ocalił tych, którzy stali się wrogami Kościoła, Ojczyzny naszej, a także wrogami samych siebie.
Wrzesień – 2020 r.
Bożenna Szynkowska
