Śp. abp Wojciech Ziemba bardzo mocno wpisał się nie tylko w organizowanie struktur diecezjalnych, ale też zainicjował powstanie nowych parafii, m.in. parafii pw. Ducha Świętego w Ełku. Ks. kan. Andrzej Gajewski, proboszcz tej parafii wspomina: „abp. Wojciecha Ziembę poznałem jako kleryk, w seminarium warmińskim, gdzie był moim prefektem, a później wicerektorem. Był doskonałym znawcą Pisma Świętego, szczególnie Starego Testamentu. Uczył nas języka greckiego i hebrajskiego. Specjalizował się w Starym Testamencie. Był zawsze skupiony, rozmodlony, fascynował nas, młodych chłopaków ogromną wiedzą. Dlatego nie dziwiła mnie Jego droga kapłańska, później biskupia, arcybiskupia… Budził też respekt.
Zadanie najstarszego wikariusza
Kiedy nastąpiła reorganizacja diecezji w Polsce, którą przeprowadził Ojciec święty Jan Paweł II 25 marca1992 r., bp Wojciech Ziemba, który był biskupem pomocniczym diecezji warmińskiej, został mianowany I Biskupem Ełckim. Pamiętam jak dziś… miałem zaszczyt powitać Go przed plebanią parafii katedralnej św. Wojciecha jako najstarszy wikariusz. Kiedy miał przyjechać bp Wojciech, zadzwonił do mnie bp Józef Wysocki i powiedział, że dzisiaj nie przyjedzie do Ełku, bo został skierowany jako biskup pomocniczy do Elbląga i musi tam być. Polecił, żebym powitał nowych pasterzy diecezji ełckiej. Pierwszy przybył bp Wojciech. Wspomnienie to pielęgnuję w swoim sercu jako daną mi łaskę. Bp Wojciech na początku zamieszkał, na plebanii przy parafii pw. św. Wojciecha. Tam utworzono pierwszy Dom Biskupi. Panowały w nim skromne warunki i bp Wojciech zamieszkał w przydzielonych mu pomieszczeniach tak, jak każdy ksiądz. Nie był wymagający. Rozpoczął swoją posługę w bardzo trudnym czasie, bo wszystko trzeba było tworzyć od podstaw. Jego posługa, którą sprawował wraz z bp Edwardem Samselem, biskupem pomocniczym, w tych pierwszych latach funkcjonowania naszej diecezji, była pełna poświęcenia i wielkiego trudu. Podstawy Kurii Biskupiej najpierw były tworzone na plebanii katedralnej. Z czasem Kuria Biskupia została przeniesiona na ul. 3 Maja, do budynku, który trzeba było wyremontować. Jednocześnie zostało utworzone Wyższe Seminarium Duchowne, powstała diecezjalna Caritas, Sąd Biskupi…
Odważne działania
Najważniejszym dokonaniem, które miało też ogromny wpływ i nadal owocuje w Kościele ełckim, było zaproszenie Ojca świętego do diecezji i przygotowanie całej pielgrzymki. To wydarzenie zmieniło oblicze Ełku i wielu z nas. Obecność św. Jana Pawła II w Ełku, bp Wojciech Ziemba chciał upamiętnić pomnikiem postawionym w pobliżu miejsca celebry. Niechętni tej inicjatywie bardzo mocno oponowali. Pamiętam, że było mnóstwo sprzeciwów, protestów, pism, których nie dało się czytać. Szukano różnych rozwiązań i nawet był pomysł, aby ten pomnik umieścić przed Domem Biskupim, na małym parkingu. Jednak bp Wojciech w tej kwestii pozostał nieugięty. Doprowadził do tego, że w pierwszą rocznicę pielgrzymki papieskiej, na Placu odsłonięto pomnik: Ojcu świętemu Janowi Pawłowi II, w rocznicę wizyty Apostolskiej. A Plac Saperów, dzięki Biskupowi Wojciechowi i Radzie Miasta Ełku zmienił nazwę na Plac Jana Pawła II. Pomnik wykonał prof. Czesław Dźwigaj. Poświęcenia dokonał abp Józef Kowalczyk, ówczesny Nuncjusz Apostolski w Polsce. Ten pomnik stoi do dzisiaj i jest „wizytówką” naszego miasta, a przede wszystkim miejscem modlitwy. Wiele osób przystaje przed pomnikiem, aby wypraszać u św. Jana Pawła II potrzebne łaski.
Parafia Ducha Świętego
Bp Wojciech Ziemba erygował naszą parafię 29 czerwca 1992 r., a z dniem 4 lipca 1992 r zostałem mianowany pierwszym proboszczem tej parafii. To było wydarzenie niesamowite, ponieważ powstała parafia, która nic nie miała. Bp Wojciech pewnego dnia zapytał mnie, czy wynająłem mieszkanie? „Bo jak masz mieszkanie, to tworzę parafię”- powiedział biskup. Odpowiedziałem, że mam już gdzie mieszkać no i otrzymałem dekret. Na moje wątpliwości bp Wojciech odpowiedział, że jakoś sobie poradzę… No i jakoś sobie poradziłem i radzę, jak umiem najlepiej. Początki, jak wielu z parafian pamięta, były bardzo trudne. Nie mieliśmy praktycznie nic: ani kościoła, ani plebanii. Dzięki życzliwości dyrekcji Szkoły Podstawowej nr 7, na korytarzu szkolnym mogłem odprawiać Mszę św. w niedziele od 5 lipca do 13 września 1992 r. Przy wejściu do szkoły, w małym pomieszczeniu, urządziłem tymczasową kancelarię. Przy ogromnym zaangażowaniu parafian, na skrawku ziemi, wydzierżawionym od Urzędu Miasta, w ciągu półtora miesiąca, została wybudowana tymczasowa kaplica, przed którą stanął potężny krzyż. W niedzielę, 20 września 1992 r. odprawiłem już w kaplicy pierwsze trzy Msze św. Zapanowała wielka radość, że jesteśmy u siebie. A w niedzielę, 25 października 1992 r. o godz. 17.00, bp Wojciech Ziemba uroczyście poświęcił naszą kaplicę. Ta kaplica służyła nam prawie 24 lata. Na każdym kroku doświadczamy mocy Ducha Świętego, o której był przekonany śp. abp Ziemba, a my tego musimy się uczyć.
Błogosławieństwo Ojca Świętego
Podczas omawiania spraw organizacyjnych Papieskiej pielgrzymki do Ełku, bp Wojciech powiedział, że będzie usilnie prosił Ojca świętego, żeby się zatrzymał i pobłogosławił nasz budujący się kościół. Dlatego chciał, abyśmy przystroili naszą budowę tak, żeby było to widoczne. Wówczas były to początki budowy kościoła. Podpowiedział też, abyśmy jako wspólnota parafialna zgromadzili się licznie przy budowie. Przygotowaliśmy też transparent: „Ojcze święty pobłogosław budowę naszego kościoła”. Wszyscy, którzy byli przed kościołem, pamiętają to wydarzenie… Kiedy nadjeżdżał Ojciec święty, wraz z bp. Wojciechem Ziembą, kard. Stanisławem Dziwiszem, całą świtą, wydawało się nam, że jednak pojadą dalej. Jakby w ostatniej chwili samochód z papieżem zatrzymał się i wtedy św. Jan Paweł II do nas przemówił: „Niech Bóg błogosławi księdzu proboszczowi i parafianom parafii Świętego Ducha w budowie Kościoła, w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. Szczęść Boże. Wszystkim rodzinom, rodzicom, dzieciom, starszym też. Szczęść Boże”. Tablica upamiętniająca to wydarzenie jest umieszczona przed naszym kościołem. Dlaczego o tym mówię? Bo dzisiaj musimy przypominać historię. Budujemy na historii. My idziemy do przodu, a pokolenia nowe rosną i nic o tym nie wiedzą. Trzeba to przekazywać swoim dzieciom i wnukom, bo to jest piękna historia, w której ogromny udział miał abp Wojciech Ziemba, pierwszy Biskup Ełcki. Każdy ma jakieś swoje wspomnienia ze spotkań z abp Wojciechem Ziembą. Pamietajmy o nim w modlitwach. On położył podwaliny pod diecezję, był żywym fundamentem naszej diecezji, która dzisiaj jest wielka i wspaniała. To jest nasz Kościół.
- kan. Andrzej Gajewski, proboszcz Parafii pw. Ducha Świętego w Ełku
