Jednym z najbardziej znanych sposobów kultu eucharystycznego jest udział w procesjach eucharystycznych. Szczególne miejsce wśród procesji eucharystycznych zajmuje procesja w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Jest ona naszym wspólnotowym wyznaniem wiary w Chrystusa obecnego w Sakramencie Ciała i Krwi Pańskiej. Pomimo pandemii koronawirusa, w tym roku prawdopodobnie będzie możliwość zorganizowania takiej procesji w miastach i mniejszych miejscowościach.
To jest Pan!
Idąc w procesji eucharystycznej, wpatrujemy się w Hostię niesioną w monstrancji, wierząc, że to jest Pan. Za św. Tomaszem Apostołem powtarzamy: „Pan mój i Bóg mój!” Ten sam Jezus Chrystus, który chodził po palestyńskich drogach, ten sam, którego przybili do drzewa krzyża, ten sam, który czynił cuda. To ciągle jest ten sam Jezus! Musimy mocno prosić o wiarę, że to jest Jezus, Syn Boga żywego. Tę wiarę potwierdzamy nie tylko w święto Bożego Ciała, ale w każdej Mszy św.
W ciągu trzech lat publicznej działalności Pana Jezusa chodzili za nim różni ludzie. Tak było i na Golgocie pod krzyżem. Byli pośród nich przede wszystkim ci, którzy słuchali Jego nauki, wierzyli w Jego Boskie posłannictwo oraz kochali Go. Ale byli i ci, którzy spiskowali, chwytali za słowa, byli i wrogowie. Nie chcemy do nich należeć. Pragniemy być Jego uczniami. Dlatego, warto uświadomić sobie, że procesja eucharystyczna to nie spacer na świeżym powietrzu. To wielkie uwielbienie Zbawiciela świata, naszego Zbawiciela. Niech każdy modli się na swój sposób, odpowiedni dla danej chwili: kiedy trzeba śpiewać, śpiewamy, kiedy trzeba słuchać, to w skupieniu i ciszy słuchamy, a kiedy trzeba milczeć, wtedy milczymy. W ten sposób oddajemy właściwy szacunek Jezusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie.
Nasze zaangażowanie się w procesję eucharystyczną
Procesja z Najświętszym Sakramentem wyrusza z kościoła lub placu celebry bezpośrednio po Mszy św. Najświętszy Sakrament niesiony jest zawsze w monstrancji. Monstrancja to drogocenne naczynie, w którym do adoracji wiernych wystawiany jest chleb eucharystyczny. Nazwa „monstrancja” wywodzi się od łacińskiego słowa oznaczającego „pokazywać”. Kapłan niesie monstrancję w otoczeniu wiernych, strażaków w galowych mundurach, przedstawicieli różnych grup kościelnych oraz ministrantów z dzwonkami. Dziewczynki, ubrane w białe sukienki, sypią płatki kwiatów przed Najświętszym Sakramentem. Szczególnie w miastach w procesji niesione są chorągwie i feretrony. Wierni śpiewają pieśni eucharystyczne, przy ołtarzach kapłan okadza Najświętszy Sakrament i czyta Ewangelię. Uczestnicy procesji ubrani są w świąteczne, czasem także ludowe, stroje. Mieszkańcy domów znajdujących się na trasie procesji dekorują okna kwiatami, obrazami oraz symbolami religijnymi. Wszystko, co wierni robią, aby uświetnić przemarsz procesji, jest wyrazem religijności i czci dla Najświętszego Sakramentu.
Ołtarze na trasie procesji
Na trasie procesji eucharystycznej Bożego Ciała budowane są cztery ołtarze, przy których procesja zatrzymuje się, aby oddać cześć Chrystusowi obecnemu w znaku chleba eucharystycznego. Przy poszczególnych ołtarzach odczytuje się także fragmenty Ewangelii odnoszące się do Eucharystii. Wszystkie podkreślają obecność Chrystusa w Eucharystii, która jest znakiem Nowego Przymierza. Eucharystię przedstawia się jako pokarm, który może nasycić głód każdego człowieka. Modlitwie adoracji oraz proklamacji i słuchaniu słowa Bożego towarzyszy modlitwa błagalna wyrażona w śpiewie pieśni „Święty Boże”. W ten sposób uznajemy Chrystusa jako jedynego Pana i Zbawiciela oraz Tego, który może zaradzić wszystkim ludzkim problemom. Natomiast śpiewając hymn „Ciebie Boga, wysławiamy”, wyrażamy nasze uwielbienie i dziękczynienie, że zechciał z nami pozostać i towarzyszy naszemu ziemskiemu pielgrzymowaniu jako Chleb.
ks. Jacek Uchan
